Oké, ik kan weer naar de IKEA. Ik heb een grotere kast nodig. Niet voor mijn kleding, maar voor mijn game verzameling.
Ik ben ook zo’n gewillig slachtoffer. Natuurlijk wil ik graag het spel hebben, maar de spellen zelf zijn het probleem niet. Mijn antennes staan meteen rechtop zodra ik de woorden ‘Collectors Edition’ hoor. Mijn bankrekening huivert, mijn kast bibbert en mijn hart maakt een sprongetje.Sinds afgly Pendant van The Last of Us, een Bioshock figuurtje van Big Daddy en nog zo veel meer! En dan tel ik de Skylanders figuurtjes nog niet eens mee. Die zitten heel zielig in een grote koffer. Wel gezellig bij elkaar. Waarom ik dit doe? Ik ben gewoon een slachtoffer van de marketingstrategieën, ben ik bang. Het geeft me een onoverwinnelelopen weekend ben ik trotse eigenaar van het masker van Death uit de game Darksiders. Die kan bij de rest van de verzameling. Een geweldig grote draak van Skyrim, een FireFijk gevoel: “Moet je eens even zien wat ik al bij elkaar gespaard heb. Ik heb niet alleen het spel, zoals al die andere stakkers. Nee, nee, ik heb ook gewoon effe het extraatje erbij.” Ik kan ook echt even bij die kast blijven staan, genietend. Daar moet ik wel iets bij opbiechten, want mijn financiële overlevingsdrang wint het altijd van al mijn andere gedachten. Dus ik koop deze exemplaren pas als ik ze ergens tweedehands of afgeprijsd zie liggen. Ik ben daarom nog steeds aan het wachten totdat ik het Kratos figuurtje uit God of War Ascension ergens tegenkom. Grappig dat ik toch verstandiger ben dan dat ik in eerste instantie dacht. Ik blijf ook altijd hoop houden tegen beter weten in. Zuchtend staar ik nog één keer naar de lege plek, die ik gereserveerd heb voor Kratos. Toch maar het Masker van Death daar neerzetten?
