De wereld van Tolkien, van The Lord of the Rings is voor vele schrijvers een inspiratie geweest. Met zijn omvangrijke fantasiewereld, talen, rassen enzovoort heeft hij vele harten gestolen en dat doet hij postuum nog steeds. De films van The Lord of the Rings en The Hobbit waren natuurlijk al razend populair, de serie van Prime Video iets minder, maar nu is er een heel andere stijl met The Lord of the Rings: The War of the Rohirrim.
Deze animatiefilm, geregisseerd door Kenji Kamiyama (Ghost in the Shell) geeft een kijk in de wereld van Tolkien vóór er een bijzondere ring in omloop was. Het speelt zich af in de regio van Rohan, waar koning Helm Hammerhand (Brian Cox) op de troon zit. Hij heeft twee zoons, Haleth (Benjamin Wainwright) en Háma (Yazdan Qafouri) en een dochter, Héra (Gaia Wise). Als Wulf (Luca Pasqualino), een heer uit de regio en zoon van heer Freca, om de hand van Héra vraagt ontstaat er een nare situatie. Wulf en Héra kennen elkaar al sinds ze kinderen zijn en Wulf zou graag met haar trouwen, maar koning Hammerhand denkt daar anders over. Hij wil haar namelijk uithuwelijken aan een andere heer uit Rohan. Bovendien is ook Héra het er niet mee eens. Ze is een avontuurlijke en heel vrije jonge vrouw en dat wil ze graag zou houden door niet in het huwelijk te treden, zeker niet een gedwongen huwelijk. Dubbel nee dus.
Als het tot een vervelend handgemeen komt tussen de koning en heer Freca, besluit Wulf wraak te nemen op de hele bloedlijn van Hammerhand, van de koning tot Héra. De animatiestijl heeft dus ook veel weg van Ghost in the Shell. Het is wat “houterig” zoals sommige mensen in de zaal noemden, maar dat is ook onderdeel van de charme van Kamiyama. Ik vond het in ieder geval niet storend en het zag er allemaal onwijs magistraal uit, zoals de wereld van Tolkien ook hoort te zijn. Enorme mûmakil, reuzenadelaars, galopperende paarden, prachtige landschappen, het klopte allemaal.
Je zou ergens kunnen zeggen dat het verhaal soms wat traag was. Stiltes, maar ook gesprekken duurden soms net iets te lang, maar anderzijds is dat ook wel echt onderdeel van de stijl. Ook dit vond ik niet storend, maar ik kan me voorstellen dat het misschien too much is als deze stijl niet bij je past. Het verhaal draait voornamelijk om Héra, wat in de introductie al wordt aangekondigd. Zo is haar bestaan niet of nauwelijks terug te vinden in de boeken van Tolkien, maar zou haar verhaal mondeling overgeleverd zijn aan de verteller, Éowyn (Miranda Otto). Net als de schildmaagden in de film, lijkt het verhaal van Héra niet terug te gaan komen in de geschiedenisboeken, maar is haar verhaal wel een belangrijk onderdeel van de geschiedenis.
Tijdens het verhaal wordt er ook verwezen naar de toekomst van Rohan. Hier hebben ze zelf natuurlijk nog geen weet van, maar er liggen al wat gebeurtenissen op de loer. Ik wil hier niet te veel over verklappen, dat zou jammer zijn. Ik vond het namelijk heel tof om er blanco in te zijn gestapt en al die dingen tegen te komen. Ik deed echt een paar vreugdeglimlachjes in het donker van de bioscoopzaal en ik zag en hoorde dat ik niet de enige was. Wat ik bij mezelf opmerkte was dat ik de fantasie even helemaal was vergeten. Waar het begon met een koning, paarden en zwaardgevechten (en misschien al wel die reuzenadelaar), kwamen er steeds meer magische wezens voorbij, zoals de mûmakil en ging het na een tijdje zelfs weer over wraiths, geestverschijningen. Dit deed me weer beseffen hoe veel magie en fantasie er op Midden-Aarde is.
Alena’s conclusie
De stijl is denk ik de enige drempel die ik me kan voorstellen voor potentiële kijkers. Niet iedereen vindt het leuk om naar een animatiefilm te kijken in de stijl van Kamiyama. Toch zou ik The Lord of the Rings: The War of the Rohirrim wel alle fans van Tolkien, boeken en/of films, willen aanraden. Het verhaal is mooi vormgegeven, het past heel goed in de wereld van Tolkien, waar wonderen nog steeds groot zijn. Ik had ook gelijk zin om de films weer te gaan kijken. Het nadeel vond ik dat er maar weinig opties waren om de film te kijken. Het was vakantie, maar toch draait de film voornamelijk rond 21.00 in de avond (een enkele keer in de middag). Als moeder van twee kinderen heb ik om 21.00 niet altijd meer de puf om nog ruim twee uur in de bioscoop te zitten. Maar, mocht je nog twijfelen dan zou ik zeker de tijd nemen om de film te gaan zien in de bioscoop. Kijk vooral even bij je favoriete bioscoop voor actuele tijden. The Lord of the Rings: The War of the Rohirrim draait nu in de bioscoop.
