Onlangs kwam er een game voorbij waarbij ik meteen flinke weerstand voelde. Het riep meteen allerlei vragen bij mij op en de grootste was hoe ver mag je gaan in games? Mag alles gemaakt worden?
Drug Dealer Simulator
Toen ik de titel van deze simulatie game zag, Drug Dealer Simulator, wist ik meteen, deze game moet ik niet gaan reviewen. Geven we door aandacht te geven aan een game, zoals Drug Dealer Simulator eventueel een verkeerd signaal af aan kinderen? Mijn weerstand werd vooral gewekt door de titel die heel duidelijk zegt, je gaat een drugs dealer zijn. Na het bekijken van hun pagina en trailer werd mijn gevoel alleen maar gesterkt. Genoeg mensen spelen het spel, dus niet iedereen deelt deze mening. Is het mijn moederhart die dan mee speelt of toch ook de verdrietige ervaringen die ik persoonlijk heb met mensen verliezen door drugs?
Hypocriete GTA speler
Lisa vond het een leuke uitdaging om Drug Dealer Simulator te reviewen. Dit heeft ze ook met enorm veel zorg en onderzoek gedaan. Het spel is vergelijkbaar met GTA en Saints Row alleen is de focus op drugs dealen veel groter. Wat was ik blij toen ik GTA V voor de Xbox One mocht reviewen. Nu voelt het een beetje hypocriet dat ik een game als GTA V wel wil reviewen. Maar wanneer het beestje direct bij zijn naam wordt genoemd niet. Voor mij zit het vooral in dat het ook echt een simulatie spel wordt genoemd. Kunnen we nu allemaal een Walter White of Jesse Pinkman zijn door deze game en moeten we jongeren dit laten spelen? Wat is het volgende simulatie spel om jongeren en volwassenen hun fantasie digitaal te kunnen laten beleven?
Sim leven
Iedereen heeft een duistere kant, gelukkig laten de meeste mensen deze kant niet volledig naar voren komen. Dankzij de Sims heb ik heel wat duistere daden verricht. Een van mijn families heeft een mansion met kerkhof die niet zou misstaan in een Tim Burton wereldje. Door simulatie spellen te spelen ben ik al een chirurg, coureur, wielrenner, voetballer, sniper, gangster, vrachtwagenchauffeur en veel meer geweest. Onlangs heb ik zelfs een visser simulatie spel op mijn pc gezet, je weet wel even lekker ontspannen tussendoor… Iedere game heeft een andere uitwerking op mij en ik ben mij ook wel erg bewust van wat ik speel en simuleer. Bij GTA voelt er meer afstand als bij een directe simulatie spel. Ik speel een Trevor, Franklin of Michael en niet Sam de gangster.
RPG of Simulatie
Wanneer je een game maakt waarin zoveel duistere onderdelen aan bod komen zit je al snel op het randje van moraliteit. Bij dit soort games helpt het mij wanneer ik een personage kan spelen om zo ook afstand te creĆ«ren tussen de gamepersonage en mij. In een RPG ga ik letterlijk het verhaal van iemand anders spelen en dat mag echt wel ook stout zijn. Fable is niet voor niets een van mijn favoriete games aller tijden. Naast een brave hero te worden vond ik het ook heerlijk om een duivelse hero te zijn. Ik vind dat ook een belangrijk aspect in een simulatie spel als deze. Nu ben ik in Euro Truck Simulator Tina Trucker, maar voor zo’n brave simulatie game is dat niet echt nodig. Een game als Drug Dealer Simulator zou dit wel kunnen gebruiken, in plaats van de First-Person ervaring die het nu biedt. Dat is ook een van de redenen waar deze game bij mij wringt.
First Person Simulatie
De simulatie wereld is ontzettend populair geworden. Iedereen heeft zo zijn fantasieƫn om te kunnen beleven. Niet iedereen heeft het in zich om in het echt piloot te kunnen worden. Hoe gaaf is het dan om toch een vliegtuig te kunnen besturen en mede door VR ontzettend echt te kunnen beleven. Laten we vooral ook F1 niet vergeten die nu even fysiek niet door kon gaan, waardoor F1 de coureurs in hun race simulatie stoeltje klommen. Simulatie games laten ons al die dromen toch ervaren zonder daar al te veel moeite voor te hoeven doen. Maar mijn mening is dat een first person simulatie game ontwikkelaar ook een stukje verantwoordelijkheid heeft naar de gebruiker. Wat voor impact heeft het op iemand die als eigen persoon een drug dealer simuleert? Is het een slechte invloed of kan het juist helpend zijn omdat een fantasie digitaal wordt bevredigd?
Kies bewust
Voor mij was het heel leerzaam om geconfronteerd te worden met een game als Drug Dealer Simulator. Ik ben mij altijd al heel bewust van wat ik speel en zeker ook wat mijn kinderen mogen spelen. Deze game zette mij weer aan het denken over wat naar mijn mening wel of niet uitgebracht zou mogen worden. In deze game is het drugs die de hoofdrol speelt. Maar wat als het een ander onderdeel van GTA, zoals prostitutie specifiek uitlicht? Zouden we het dan ook zo enthousiast spelen? Gaan we ooit Serial Killer Simulator krijgen en spelen? Zeggen we daar nee tegen terwijl we vervolgens wel gretig naar de winkel rennen om een shooter te kopen? De grens is naar mijn mening flinterdun en het is echt aan jou om bewust te kiezen wat je wel en niet speelt. Als redacteur voor Female-Gamers betekent dat voor mij dat ik soms bewust nee zeg tegen een game, omdat het voor mij niet goed voelt.