Daedelic Entertainment brengt 22 oktober Goodbye Deponia op de markt. Het is bijna een jaar geleden sinds het laatste avontuur met de verwaande, maar grappige Rufus. Welke breinbrekers en gevaren liggen in dit derde deel op de loer?
In augustus 2012 maakte we kennis met Rufus, de held van de game Deponia. In november 2012 konden we al met deel twee aan de gang, Chaos on Deponia. Het heeft even geduurd, maar ook in 2013 kunnen we weer genieten van Rufus, Goal en de avonturen in Deponia.
Rufus wil zoals in de vorige twee delen weg van Deponia. De titel doet vermoeden dat dit hem eindelijk gaat lukken. En in Goodbye Deponia heeft Rufus tevens de ambitie om Deponia te redden. Het gerucht gaat namelijk dat Deponia opgeblazen gaat worden. En Rufus wilt dit gaan voorkomen. En het gaat hem meer om de eeuwige roem die hiermee te verkrijgen valt, dan om de goede zaak.
In de demo begin ik op een trein, waarop al meteen dingen mis gaan en ik Goal (de grote liefde van Rufus) verlies. Ze komt op een grotere trein terecht. Ik heb de mogelijkheid om haar te bevrijden, maar het lijkt erop dat ik een bruut te slim af moet zijn. Echter verschijnt er ook meteen een fan van Rufus links in beeld. Hij wil Rufus graag in actie zien. En Rufus maakt hier heel handig gebruik van. Meteen wordt duidelijk dat de Duitse ontwikkelaar weer een enorme dosis humor in het spel heeft willen gooien. Zeker in een point and click game is dit naar mijn mening geen probleem. In ieder gesprek heb je wel een paar funny opties zitten en soms zijn dat juist de opties die je nodig hebt om verder te komen.
Point and click games gaat natuurlijk om het onderzoeken en onmogelijke oplossingen vinden voor onmogelijke problemen. In dit spel vind ik het soms wel erg moeilijk. Soms loop ik echt vast en heb ik het spel gewoon even uitgezet om de volgende dag met frisse moed weer te beginnen. Dat vind ik persoonlijk wat minder. Ik zoek graag en vind het niet erg om moeite te moeten doen. In Goodbye Deponia vind ik het soms wel erg moeilijk of vergezocht. Het schijnt ook nog dat je met verder in het spel met klonen (dus meerdere Rufussen) gaat werken. Ik vraag me wel af, of dat niet een te ingewikkeld concept gaat worden. De cartoonachtige stijl waarin het spel getekend is, vind ik echt heel mooi. Karikatuur vormgegeven personages en gebouwen, leuke grappen en uitdagende puzzels. Het belooft veel goeds. En ondanks dat de titel Goodbye Deponia heet, hoop ik toch dat dit niet de laatste keer is dat we met Rufus op avontuur gaan.
