In de meeste gevallen is het zo, dat als er een film uitkomt er ook meteen een game van gemaakt wordt. Dit pakt dit bijna nooit goed uit. Maar dit keer? Wat een gruwelijke game is dit geworden: X-men Origins: Wolverine. Als je die naam voor het eerst hoort, dan denk je waarschijnlijk dat het weer een of andere suffe X-Men game is. Dit is echter niet zo. Activision heeft flink zijn best gedaan om een zieke game te creëren en daarin zijn ze wat mij betreft dik geslaagd.
Het eerste wat me opviel waren de prachtige graphics in de voor- en tussenfilmpjes. Ik hoopte vurig dat dit ook zo zou zijn tijdens de gameplay zelf en ik werd niet teleurgesteld. Je begint in de jungle en gaat een beetje uitvogelen hoe je die klauwen van je het best kan gebruiken en naarmate je in het eerste level vordert, krijg je steeds meer moves onder de knie. Zo leer je de zogenaamde ‘Lunge’, die je in staat stelt om vanaf een afstand, met je klauwen voor je uitgestoken, op de vijand af te springen en zijn lichaam te spiesen. Deze aanval is niet alleen op mensen te gebruiken, nee je duikt op een gegeven moment ook vanaf een afgrond om op een helikopter af te springen. Uiteraard zet je ook daar je klauwen in en begin je het ruitje van de cockpit in te slaan. Vervolgens trek je de piloot uit z’n stoel en hou je hem hoog boven je hoofd. Natuurlijk heeft een helikopter propellers en die doen dan ook flink hun werk. Je kan al raden wat er gebeurt, juist, de piloot verliest op spectaculaire, maar brute wijze zijn hoofd.
Naast al deze toffe moves is er nog een element wat de game helemaal een goede sfeer geeft. De verwondingen die je oploopt zijn erg realistisch weergegeven. In je shirt ontstaan scheuren door de vele aanvallen van zwaarden en kogelwonden worden ook zichtbaar. Een explosie kan je halve gezicht al wegblazen, je spieren worden blootgelegd en ik heb zelfs een glimp van Wolverine’s ribbenkast op kunnen vangen. Dit alles is natuurlijk fantastisch om waar te nemen, maar wordt er wel rekening gehouden met de oh zo bekende gave om te genezen? Het is bijna te mooi voor werkelijk, maar al die verwondingen zie je langzaam, één voor één wegtrekken, net zoals we in de films gewend zijn. Naast al het hacken en slashen hebben we natuurlijk ook nog een verhaallijn. Deze is ongeveer gelijk aan die van de film, maar gaat toch een stuk dieper en verder.
Het spelen van deze game heeft mijn dag weer helemaal goed gemaakt. Het is werkelijk een toppertje en twijfelde je voor het lezen nog? Dan hoop ik dat ik bij deze alle twijfel heb weggenomen en dat je de game toch een keer oppikt.
