Child of Light en ik zijn oude vrienden, of nou ja niet echt oud, maar ik speelde Child of Light eerder op de Playstation 4 toen deze uit kwam in 2014. Ik was erg enthousiast toen ik hoorde dat Child of Light naar de Nintendo Switch zou komen, want misschien dat het touch element (die je dan ook wel weer via remote play op de PS Vita had) wat toe zal voegen. Bovendien is het gewoon een zeer mooie game, dus het leek mij een goed idee om deze game eens voor jullie te reviewen.
Aurora, prinses van een Oostenrijkse hertog, wordt op mysterieuze wijze ziek en sterft in haar slaap. Echter ontwaakt Aurora op een altaar in Lemuria, waar ze een vuurvlieg genaamd Igniculus ontmoet. Hij leidt haar naar een mysterieuze dame in het bos en zij vertelt haar het verhaal van Lemuria, een land dat geregeerd werd door de Koningin van het Licht. Als zij plotseling ontvoerd word, neemt Umbra, de Koningin van het Duister, het over en verdwijnt al het licht uit Lemuria, de zon, de sterren en de maan. Ook leert prinses Aurora dat haar wereld en die van Lemuria met elkaar verbonden zijn door een spiegel die door Umbra is gestolen. Aurora wil natuurlijk graag naar huis, zodat zij haar vader niet meer hoeft te missen en hij niet meer verdrietig hoeft te zijn en dat wordt een hele reis.
Als speler bestuur je prinses Aurora en begeleid je haar door dit eerste stukje van het verhaal, waarop het verhaal natuurlijk vervolgt. Het verhaal wordt in dichtvorm verteld en dat voegt wel wat toe, het maakt een magische wereld nog magischer. Het leest en ervaart op die manier als een sprookje uit een boek, ook al zit er best een duister toontje in het verhaal. Ik wil niet teveel over het verhaal vertellen, want het sleept je werkelijk mee en moet bewaard worden voor de speler zelf. Wat ik je in ieder geval kan vertellen is dat Aurora gedurende haar reis nieuwe mensen leert kennen en deze aan haar genootschap (Party) toevoegt. Het is namelijk een platforming role-playing game, wat in dit geval inhoudt dat je Aurora door de wereld stuurt en hier en daar vijanden tegen komt die verslagen moeten worden. Gevechten werken turn-based, maar daarbij moet je goed kijken naar de snelheid van de Party en je vijanden om te zien wie je als eerste moet aanvallen, wie er geheeld moet worden of wie zichzelf moet verdedigen voor een aanval. Eerst doe je dit alleen (met een beetje hulp van Igniculus), maar gaandeweg ontmoet je dus steeds meer mensen die je kunt toevoegen aan je Party en die je ook kunt wisselen om het gevecht zoveel mogelijk naar jouw hand te zetten.
Tijdens die prachtige reis vind en verdien je verschillende edelstenen of Oculi, waarmee je jezelf en jouw Party kunt versterken. Elke oculi heeft een verschillende eigenschap, zo doet een robijn is met vuur, een saffier iets met water en een smaragd iets met aarde. Daarnaast kun je die oculi nog combineren om zo nog meer kracht bij te zetten. Behalve al die oculi krijgen alle personages ook XP, ook al vechten ze niet mee en dat is erg fijn. Daardoor kun je regelmatig alle personages upgraden en geef je ze nieuwe en betere eigenschappen en bovendien schiet het zo dan ook wel op zonder dat je er heel erg op hoeft te letten wie er mee vecht en wie niet. Het vechten verveelt mij soms een beetje, maar ik houd bijvoorbeeld ook niet van Pokémon. Gelukkig wisselt de game voldoende af met op te lossen puzzels en kun je vrij veel tijd nemen om het land van Lemuria te verkennen. Hier en daar ontkom je niet aan een gevecht en moet je die ook doen om verder te komen in de game, maar er zijn ook genoeg vijanden die je gewoon even kunt overslaan als je voldoende XP hebt en gewoon wil rondneuzen. Gevechten worden natuurlijk steeds lastiger, waardoor je steeds op zoek moet naar de juiste tactiek, de juiste oculi om toe te passen en de juiste samenstelling van de Party.
Grafisch ziet de game er op de Nintedo Switch goed uit en dat mag ook wel met de prachtige art die voor deze game gemaakt is. Het lijkt op een enorme aquarel met fijne details op de achtergrond, maar ook voor de personages en vijanden. Als je tijdens het spelen goed om je heen kijkt zie je op de achtergrond ook genoeg gebeuren, zoals reuzen die voorbij komen, fladderende vogels en spookachtige verschijningen. Samen met de rustgevende muziek, die soms ook wat onheilspellend kan zijn, maakt dit een prachtig geheel en heb ik er werkelijk niets dan lof over. De verwaandheid van Aurora vond ik aan het begin wat irritant, maar naarmate het verhaal vordert wordt dit gelukkig beter en leert ze van haar nieuwe vrienden. De besturing werkt niet heel veel anders dan dat ik het gewend ben van de Playstation 4. Je gebruikt de sticks om Aurora en Igniculus te bewegen en gebruikt de andere knoppen om te springen, selecteren, openen etc. Eigenlijk valt hier ook niet veel op aan te merken, behalve dat het vliegen van Igniculus soms een beetje lastig is als je hem in een bepaald patroon wil laten vliegen. De beweging met de stick voelt dan soms wat lomp in verhouding tot de zwierige beweging die het vuurvliegje uit zichzelf kan maken.
Child of Light is ontwikkeld door Ubisoft Montreal en uitgegeven door Ubisoft voor de Playstation 3, Playstation 4, Playstation Vita, Wii U, Xbox 360 en Xbox One in 2014. Dat is een aardig rijtje, maar de Nintendo Switch maakt een goede aanvulling, zeker omdat de Switch natuurlijk de mogelijkheid heeft om onderweg te spelen en dat kon voor Child of Light tot nu toe alleen nog met de Playstation Vita. Vanwege het grote succes van die eerste release in 2014 is er een boek van 19 pagina’s uitgekomen als viering van het één-jarig bestaan van de game en is nog steeds gratis de downloaden, dus leuk als je het spel hebt uitgespeeld en nog wat extra wil. Er wordt hier en daar ook wat gespeeld met een mogelijk vervolg en uitbreiding van het universum, maar veel concrete dingen kan ik hier nog niet over vinden.
Alena’s oordeel:
Ja, ik kan hier eigenlijk echt heel erg kort over zijn, ik houd van deze game. Child of Light heeft een goed verhaal die op een mooie en mysterieuze wijze is neergezet met hier en daar een plottwist en kan zowel luchtig als duister zijn. Dat verhaal wordt goed ondersteund met de prachtige art en zeer bijpassende soundtrack die mij in ieder geval goed wisten mee te slepen. De game is wat mij betreft niet te kort, want ik heb er aardig wat uren in zitten en dan neem ik niet eens overal echt de tijd voor als het gaat om verkennen. Ik kan niet zeggen dat het veel uitmaakt op welk platform je het speelt, want mijn ervaring met zowel de Playstation 4 als de Nintendo Switch zijn beide erg goed en ik denk dat Ubisoft er ook wel voor zorgt dat het op elk platform lekker draait. Ik kan Child of Light iedereen aanraden die houdt van fantasie, mysterie, een goed verhaal, avontuur en een potje turn based vechten.
+ Het ziet er prachtig uit
+ Het speelt zeer soepel
+ Goed verhaal
+ Fijne soundtrack
– Igniculus besturen is even wennen, maar of dat nou echt een minpunt is..
