Ik houd wel van Party games, vooral als het lekker hectisch is of super onvoorspelbaar. Mario Party, Overcooked!, Wii Sports enz. Ook leuk als je dan ook nog eens geen flauw idee hebt van wat je aan het doen bent en wat eigenlijk het einddoel is en of je wel doet wat je moet doen. Zo kreeg ik Ultra Space Battle Brawl voor een review en hieronder lees je wat ik van de game vond.

Ultra Space Battle Brawl is ontwikkeld door Mojiken Studio, een zeer creatieve ontwikkelaar uit Surabaya, Indonesië met volgens mij best wat potentie. Als ik de site bekijk zie ik vooral veel short stories met prachtige art en een aantal experimentele games. Zelf herkende ik A Raven Monologue van Steam, die overigens gratis te spelen is en waar ik misschien binnenkort ook wel even artikel over schrijf. Stiekem ben ik wel een beetje trots op deze studio, want mijn roots liggen ook in Surabaya. Ga vooral de site even checken! Maar zij hebben dus ook Ultra Space Battle Brawl gemaakt en die ziet er qua tekenstijl wel tof uit. Beetje aparte personages met snot uit hun neus of een pingpongbatje als wapen. Elk personage heeft een achtergrond verhaal over waarom hij of zij meedoet aan de Brawl en die zijn soms wel komisch om te lezen. De game speelt eigenlijk een beetje als Pong. Je bent over en weer aan het tennissen, maar je moet de bal naar de overkant slaan in plaats van alleen tegenhouden. Elk personage waarmee je kunt spelen heeft zijn of haar eigenschappen zoals snelheid en aanvalssnelheid, dus dat betekent dat je van te voren goed moet inschatten wie je nodig hebt. Deze review is voor de Nintendo Switch en de besturing hiervoor is best wel lastig, terwijl de game op zich niet moeilijk is. De besturing gaat niet altijd heel vloeiend, waardoor ik eigenlijk meestal te laat ben met terugslaan en er alweer een gat in mijn kristal ontstaat. O ja, je moet je kristal verdedigen anders ben je KO of je moet gewoon zoveel mogelijk schade aanrichten voordat de tijd voorbij is.

Goed, het doel is dus simpel, maar de besturing en het onder de knie krijgen een stuk lastiger en dat maakt dat ik wel snel klaar was met het spel als single player. Ik verloor continu en had niet echt het idee dat ik nog beter ging worden in dit spel, dus dan de versus modus proberen waar je tegen een computer of tegen iemand anders in je woonkamer kunt spelen. Ik heb zelf tegen de computer gespeeld, vooral om even te kijken wat er allemaal mogelijk was (en omdat ik geen medespelers had). Je kunt in de versus modus ten eerste kiezen met wie je wil spelen, maar dat kan in de single player ook, dus hup door naar de volgende stap. Je kunt zelf kiezen tegen wie je wil spelen als je tegen de computer speelt, dus je kunt jezelf nog een soort van voordeel geven (maar helaas, dat hielp ook niet echt met winnen dus misschien ben ik gewoon echt heel slecht). Anders mag je tegenstander natuurlijk op dit moment zijn personage kiezen om vervolgens over te gaan naar hoeveel rondes je wil spelen en in welke arena. Je kunt gaan voor de eerste arena, waar je gewoon een rechte lijn moet verdedigen en dat is toch denk ik de makkelijkste. Vervolgens kun je nog een aantal andere patronen kiezen om te verdedigen, waaronder degene die je op onderstaande screenshot ziet en die is toch wel een stuk lastiger om te verdedigen. Blijkbaar weet de computer heel goed hoe je iemand in een hoekje kunt drukken.

De game is uitgebracht door Toge Productions, een uitgever van veel indiegames die me eigenlijk (nog) niet zoveel zeggen. Naast Ultra Space Battle Brawl werken ze ook samen met Mojiken Studio aan She and the Light Bearer waar ik ook wel nieuwsgierig naar ben geworden na me wat meer te hebben verdiept in het aanbod van ontwikkelaar en uitgever. Ook daarvan ziet de art er erg mooi uit en belooft het wat mij betreft een lekkere casual point and click game, in volledige tegenstelling tot een vrij hyperactieve vechtgame. Check hier wat Toge Production nog meer heeft uitgegeven en wat er nog gaat komen.

Alena’s oordeel

Ultra Space Battle Brawl is een leuke party game om met vrienden te spelen tijdens een melige bui. Single player was ik zelf echt beroerd slecht in, maar misschien dat het leuker is als je er wel goed in bent. Zelf vond ik de art, retro stijl muziek en menu en de personages leuker dan de game zelf, maar nogmaals is de game misschien ook echt meer bedoeld om samen met anderen te spelen zodat het vooral voor veel hectische, hyperactieve potjes tennis zorgt. Ik wil de game zeker niet afraden, het is gewoon niet de game voor mij, maar schaf hem vooral aan als je op zoek bent naar een leuke partygame die net even wat anders is dan de rest. Zelf kijk ik meer uit naar She and the Light Bearer en wil ik graag zien wat deze studio nog meer in zijn mars heeft. 

+ Art
+ Party mogelijkheden met 2 tot 4 spelers
+ Muziek
– Besturing niet vloeiend en dus lastig
– Verveelde mij snel doordat ik de besturing niet onder de knie kreeg

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.