Review: Slay the Spire (PC)

Het was warm de afgelopen weken, heel erg warm… Gelukkig nemen de temperaturen weer een beetje af, maar voor wie het nog steeds warm vindt en op zoek is naar een ontspannend kaartspel met voldoende actie: Slay the Spire! Mijn man gaf me de tip voor deze early access game en het valt niet tegen!

In Slay the Spire draait het allemaal om het tactisch inzetten van de kaarten die je tot je beschikking hebt en om daarmee uiteindelijk tot de top van de toren te komen en daar de laatste vijand, the spire’, te verslaan. Op het eerste gezicht lijkt dit best makkelijk, je ziet een kaart met daarop verschillende wegen om te kiezen. Elke weg heeft verschillende kamers met gewone vijanden, elite vijanden, een marktkoopman, schatkisten en een rustplaats waar je kunt rusten of een kaart kosteloos kunt upgraden. Dan zijn er ook nog kamers met een vraagteken en die kunnen verschillende dingen bevatten, zoals een voorgenoemde kamer of een situatie waarbij je verschillende keuzes kunt maken in ruil voor bijvoorbeeld geld of een kaart. Alle wegen leiden uiteindelijk naar de top en de vijand die je daar verslaat levert een mooie buit op en die buit komt weer van pas bij volgende pogingen om de top te bereiken.

Tijdens de beklimming verzamel je punten die aan het eind omgezet worden in XP en XP heb je nodig om meer kaarten vrij te spelen voor het personage waar je mee speelt. Daarnaast krijg je tijdens het spelen verschillende relieken die ervoor zorgen dat er bepaalde verbeteringen ontstaan zoals herstel aan het eind van een ronde. Verder zijn er nog drankjes met verschillende mogelijkheden die je voor jezelf of tegen je vijanden kunt gebruiken. Al met al zijn er best veel dingen tijdens het spel waar je rekening mee moet houden en toch vind ik het spel goed behapbaar, snel te begrijpen, makkelijk te spelen en is het ook nog eens leuk om te spelen. Je behoudt de upgrades van je kaarten als je een nieuw spel begint en je krijgt steeds meer kaarten om mee te spelen, waardoor je steeds beter wordt. Daardoor is het ook niet erg om te verliezen, want zelfs verliezen levert punten op.

Er zijn drie verschillende personages met alle drie een eigen set kaarten en eigen capaciteiten. Het eerste personage waar je mee kunt spelen is The Ironclad, een strijder met een set vol fysieke aanvallen en tegenaanvallen. Hij start met veel HP en geneest elke ronde 6 HP. De andere twee personages speel je vrij door simpelweg te spelen, meer hoef je er eigenlijk niet voor te doen en dat maakt het lekker toegankelijk. Laat ik even een kort voorbeeld geven van een potje met The Ironclad. Ik kies als eerste voor het veld links, een vijand (dat is eigenlijk altijd het begin). Ik kom hier twee vijanden tegen die tegelijk willen aanvallen, maar ik heb altijd de eerste zet. Ik heb vier aanvalskaarten en een verdedigingskaart en ik start elke ronde met 3 energiepunten. Die moet ik aan een kaart uitgeven als ik die wil spelen. De meeste kaarten kosten maar 1 energiepunt, maar kaarten die meer schade doen of die een hogere afweer opleveren kosten meer punten. Ik kies er voor om twee keer een aanval te doen en tot slot te blokkeren. Ik vang een paar klappen op, maar de volgende ronde kan ik beide vijanden al uitschakelen. Ik krijg wat goud, een drankje en ik mag een nieuwe kaart voor mijn set kiezen. Dan moet ik kiezen of ik nog een vijand wil verslaan of dat ik voor het vraagteken ga. Ik ga voor de vijand, want ik heb nog voldoende HP om nog een paar te verslaan. De kamer erna bevat ook vijanden en daarna kom ik alsnog bij een vraagteken uit en daar kom ik een muur tegen die mij de mogelijkheid geeft om een negatieve kaart in mijn set te verwijderen (die heb ik nog niet), een kaart te transformeren of een kaart te upgraden. Ik kies voor het laatste en kies ervoor om een van mijn aanvalskaarten te upgraden. Na meerdere kamers kom ik uiteindelijk uit bij een schatkist en daar vind ik een Shuriken: elke keer dat ik drie aanvallen uit een hand spel krijg ik er 1 strength voor terug. Met meer strength doe ik meer schade dus dat komt goed van pas. Na nog weer wat vijanden te hebben verslagen en nog wat spullen te hebben gekocht bij de koopman mag ik nog een keer uitrusten of upgraden tot ik bij de top kom om de eerste baas te vernietigen. Ik kies ervoor om te rusten, want ik heb aardig wat schade opgelopen in mijn vorige potjes, waaronder tegen een elite vijand. Nu is het tijd voor de laatste strijd van deze beklimming. Een enorm groen ding staat tegenover mij en het kost me wat kaarten en een drankje, maar uiteindelijk lukt het mij om die laatste vijand te verslaan!

Nadat je deze vijand hebt verslagen begin je aan de volgende toren, met sterkere vijanden en betere beloningen. Mocht je het echter zat zijn om op deze manier de toren te beklimmen, dan kun je nog kiezen voor een zogenoemde ‘daily climb’. Hierbij zijn er bijzondere voorwaarden tijdens je beklimming, zoals de hoeveelheid kaarten waarmee je begint. Ook kun je een custom game maken, zodat je kunt spelen op een manier die voor jou het beste past, of dat nou rustig is of juist met meer uitdaging.

De game is gemaakt en wordt ontwikkeld door MegaCrit, een gameontwikkelaar uit Seattle, Amerika. Wat me opvalt is dat MegaCrit, vrijwel wekelijks updates brengt en dat er ook wordt geluisterd naar de feedback van spelers. Ze voegen regelmatig nieuwe vraagteken-evenementen en relieken toe en ze zijn ook voornemens om nieuwe kaarten en mogelijkheden toe te voegen. Let wel, de game is nog early access en kan nog een boel werk gebruiken, maar het speelt al lekker. De game is sinds 15 november 2017 online en is nu al best uitgebreid, daarbij het is de bedoeling dat dit steeds meer uitbreidt tot een volwaardige game met talloze mogelijkheden. Slay the Spire is te koop via de site van MegaCrit of via Steam.

Alena’s oordeel:

Slay the Spire is een leuk kaartspel voor iedereen die begint met kaartspellen, maar ook voor de speler die dit al vaker heeft gedaan en mee wil helpen in het ontwikkelingsproces. Zelf speel ik niet heel vaak kaartspellen, Hearthstone was me soms wat te ingewikkeld en niet leuk genoeg en Pokémon speel ik alleen met mijn man. Ik maak graag fouten zonder dat het mijn spel verpest, dat het me ook nog iets oplevert en het moet leuk blijven. Slay the Spire past daar wat mij betreft heel goed bij, want de game is heel toegankelijk, dus geschikt voor onervaren spelers en je leert snel genoeg doordat je direct weer kunt proberen nadat je verwoede poging om tot de top te komen mislukt is. Voor een early access ziet het er al erg goed uit en zijn er al veel mogelijkheden en in tegenstelling tot veel andere early access games is deze nog druk aan het ontwikkelen en luistert het goed naar de feedback van haar spelers. Ik kan Slay the Spire absoluut aanraden voor iedereen die opzoek is naar een instap kaartspel en naar elke ervaren speler die het leuk vindt om te spelen en mee wil denken in de ontwikkeling.

+ Makkelijk te begrijpen
+ Toegankelijk
+ Zeer compleet voor early access

– Nog niet heel veel speelmogelijkheden dus misschien snel klaar voor de ervaren speler