Over het algemeen zijn de meeste puzzel platformers vrij vrolijk en kleurrijk (al hebben we games als Super Meat Boy), maar een jaar of 7 geleden zag ik een puzzelgame voorbij komen die er erg duister uit zag, geen kleur, geen vrolijke personages, maar wel prachtig en dat was LIMBO. Al die tijd ben ik er niet aan begonnen en ik weet eigenlijk niet of dat kwam door de enge dingen die in het duister lijken te verschuilen of dat de game mij te moeilijk leek. 28 juni kwam LIMBO uit voor de Nintendo Switch, dus leek het ons een goed moment om de game eens uit te proberen. 

We beginnen de game in iets wat lijkt op een duister bos, waar een jongetje langzaam zijn ogen opent en opstaat. De titel van de game suggereert dat we in Limbo zijn, iets wat lange tijd in de rooms-katholieke theologie werd omschreven als de plek waar de zielen die niet worden toegelaten tot hemel of hel verblijven. Je mag verwachten dat die plek niet echt vrolijk is en dat hebben ze goed weten neer te zetten. Met duistere muziek op de achtergrond, alles als schimmen in zwart en grijstinten zijn alleen de ogen van het jongetje lichtpunten in de duisternis. Enthousiast stuurde ik het jongetje een kant op en begon ik aan mijn eerste puzzels. Onze jongeman is erg kwetsbaar en kan niet zwemmen, houdt er niet zo van als er een doos op zijn hoofd valt en kan ook niet van grote hoogte naar beneden vallen (maar daar houden vrij weinig mensen van). Dat betekent dat je soms een oplossing moet bedenken voor het oversteken van een vijver, ergens omhoog klimmen, ontwijken van obstakels en het verslaan van vijanden.

Zoals ik al zei is de game vrij duister en kreeg ik er soms ook een onrustig en ongemakkelijk gevoel van, alsof er ieder moment iets kon gebeuren. Natuurlijk is de eerste vijand die ik tegenkom direct een van mijn favorieten (niet dus…), een enorme spin… Zoals ik al zei moet je creatief zijn met het verzinnen van oplossingen, je moet gebruik maken van je omgeving. Je moet soms goed kijken naar de grond, lucht en muren, want doordat alles zo donker is valt niet elke oplossing op. Naarmate je verder komt in het spel moet je steeds meer van de elementen gebruiken om jezelf naar het einde te kunnen brengen. De game heeft af en toe goede schrikmomenten en mijn hartslag ging dan ook zeker een stukje omhoog (leuk zo’n fitness tracker)

De besturing van de game is op zich heel goed, als was ik met de Pro Controller van de Nintendo Switch wel regelmatig in de war met A en B. Gevoelsmatig wilde ik A gebruiken om te springen, omdat dit bij Mario ook altijd zo is, maar in dit geval was het B, dezelfde plek als de X bij PlayStation. A was het grijpen of gebruiken van voorwerpen, dus je kunt je voorstellen dat het verwisselen van die twee voor veel problemen kan zorgen. Dat is dan denk ik een kwestie van gewenning. Tijdens het oplossen van de puzzels draait het regelmatig om timing en dan is de besturing soms een beetje knullig. Het springen gaat dan net niet helemaal lekker, omdat je dan net ergens te dicht bij staat of je probeert iets vast te pakken en je staat net te ver weg. Het maakt de game wel uitdagend en veel puzzels kostten mij meerdere pogingen voordat ik ze opgelost had.

Iets anders wat mij in de ban had, was het uiterlijk van de game. LIMBO ziet er namelijk prachtig uit, zelfs zonder al die kleuren heeft het iets geheimzinnigs, iets kunstigs. De game is ontwikkeld door Playdead, een Deense ontwikkelaar die ook Inside heeft ontwikkeld. De game kwam in 2010 voor het eerst uit op de Xbox 360 en kreeg in 2011 ook edities voor de PlayStation 3 en Windows (via Steam). LIMBO wordt in de Steam winkel door 93% van de beoordelaars als zeer positief beoordeeld en daar ben ik het persoonlijk zeer mee eens. De game duurt niet heel lang, ik heb LIMBO in een dag uitgespeeld (met wat pauzes hier en daar), maar dat is maar goed ook. De game stopt wat mij betreft precies op het goede moment en hij gaat niet vervelen. Er zijn puzzelgames die erg lang hetzelfde blijven en waar de puzzels op elkaar beginnen te lijken of waarbij de uitdaging weg is. Dat vind ik bij LIMBO niet aan de orde. Mocht je het toch te kort vinden, dan kun je nog geheime ‘eggs’ zoeken in de game. Soms ben ik die per ongeluk tegen gekomen, maar ik geloof dat er ook nog een hele boel erg goed verstopt zitten.

Verhaaltechnisch wil ik niet teveel verklappen, want het is allemaal erg mysterieus en er zijn zelfs meerdere fantheorieën. Ik raad je aan om die pas te lezen nadat je zelf de game gespeeld hebt, wat anders is het mysterie van de game weg. Het enige wat ik wil zeggen is dat de verschillende elementen die je in de game tegen komt steeds nieuwe wendingen aan het verhaal kunnen geven. Een verhaal die je redelijk vrij kunt interpreteren, want er wordt niet in gesproken en er wordt niets uitgelegd.

Alena’s oordeel

Limbo is een prachtige game met uitdagende puzzels en een bijzonder verhaal. De besturing is af en toe een beetje klungelig, maar als dat het geval is doe je het waarschijnlijk gewoon niet goed. De game is soms erg precies qua timing, maar dat maakt het leuk en uitdagend.

+ Art van de game
+ Uitdagende puzzels met een goede opbouw
+ Eggs om na het verhaal verder te kunnen spelen
+ Griezelig en soms goede schrikeffecten

– Besturing soms wat onhandig

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.