Mijn top 5 favoriete games ooit is toch lastig om samen te stellen. Tijdens het kiezen denk je dat het makkelijk is, maar achteraf komen er toch allemaal spellen in je op die ook een plek verdienen, maar je kan maar 5 kiezen! Ik ben die-hard gamer, maar heb toch de meeste uren in één specifieke game zitten, omdat ik dat competitief speelde en jaren lang. Af en toe speel je natuurlijk wel eens een ander spel, maar er was altijd veel voor nodig om mijn tijd weg te halen bij mijn main game. Tegenwoordig speel ik wel veel andere spellen en word ik wat meer allround, maar mijn nummer 1 game staat al 10 jaar vast. De volgorde van de andere vier spellen is eigenlijk willekeurig. Het zal jullie misschien wel opvallen dat ik voornamelijk een PC gamer ben.

5. Rainbow Six (PC)

Rainbow Six is een tactische first person shooter. Ik ben ooit begonnen met Battlefield 1942 en ook al speel ik af en toe wel andere spellen de meeste tijd stop ik toch in first person shooters. Ik vind Rainbow Six leuk door de extra factoren die erin verwerkt zitten, zoals dat elk karakter zijn eigen abilities heeft. Het is niet alleen aanvallen en verdedigen, of een bom planten, maar je kan muren sterker maken, prikkeldraad bij deuren leggen en camera’s in de gaten houden. Het tactische aspect is daarom verhoogd en dat spreekt mij heel erg aan. Nadeel is dat de servers totaal niet stabiel zijn, dus het ligt er vaak uit en de hitbox klopt ook niet helemaal. Toch blijf ik het heel erg leuk vinden om te spelen, zeker met vrienden.

4. Spyro (PS2)

Spyro is mijn jeugdsentiment, maar ook gewoon echt een heel erg leuk spel. Mijn broer en ik kregen op een gegeven moment een PlayStation 2 en het spel voor mij was Spyro: Enter the Dragonfly. Het paarse draakje heb ik uren gespeeld en als een onderdeel te moeilijk werd speelde mijn broer het voor mij. Ik heb hem laatst weer gespeeld tot ik alles op 100% had, maar sommige side spelletjes zijn echt heel pittig. Er zijn natuurlijk meer Spyro spellen uitgekomen en ik heb nu een aantal in mijn bezit en gespeeld en ik zou het geweldig vinden als er een nieuwe komt met de graphics van nu, maar dat kunnen we denk ik helaas wel vergeten. Hoe dan ook staat Spyro in mijn top 5 als de videogame van mijn jeugd.

3. Alice: Madness Returns (PC)

Dit is de tweede versie van het Alice spel en dit spel heeft mij zo verrast. Het leek mij altijd al een leuk spel, maar tijdens het spelen verdween ik helemaal in haar wereld. Het is zo goed in elkaar gezet en ziet er ook zo vet uit dat ik er uren mee zoet ben. Je kan ook de moeilijkheid instellen zodat het een uitdagend spel is en het is een spel die ik zo nog een keer kan gaan spelen. Wat wel lastig is dat de controls vrij ingewikkeld zijn dus als ik in een oude saved game stap duurt het even voor ik weer door heb hoe alles moet.2. We Happy Few (PC)

Ik kwam bij dit spel eigenlijk een beetje per toeval. Ik had Contrast gespeeld en vond dit zo goed dat ik de makers opzocht en zag dat zij een nieuw project hadden: We Happy Few. Het zag er zo goed uit en sprak mij heel erg aan dat ik deel heb genomen aan de kickstarter. Het spel is nog steeds in ontwikkeling, maar is nu echt al heel erg ver. Ik speel het al vanaf het begin, waar de wereld 10% was van wat het nu is en ik blijf er naartoe terug komen. Het is heel erg mooi gemaakt en er zijn quests, maar je kan ook echt je eigen plan trekken en eindeloos verkennen. Er zijn weer nieuwe updates geweest en van alles toegevoegd dus ik ga het weer opnieuw spelen en zal een review schrijven om een beter beeld te geven van dit vette spel.

 

 

1. Counter Strike 1.6 en Global Offensive (PC)

Ik heb 1.6 en de nieuwe versie van Counter Strike: Global Offensive samen gevoegd, omdat ze elkaar opvolgen voor mij. Ik speelde 1.6 competitief en heb veel evenementen mee mogen maken en altijd een hele leuke tijd gehad. Het is echter een oud spel en de graphics begonnen achter te lopen op de ontwikkeling van nieuwe spellen. Dus kwam Valve met Counter Strike Source. Deze versie heb ik echter overgeslagen en ben gestopt tot Global Offensive uit kwam. Het was de nieuwe versie van Counter Strike waar iedereen in over moest gaan, dus de die-hard 1.6’ers, de Source spelers en het zorgde ervoor dat ik weer ging spelen. Ook dit spel heb ik competitief gespeeld, en bij elkaar meer dan 2000 uren in gestopt, en ook bij deze versie veel mooie evenementen mee gemaakt en voor beide spellen meerdere plaatsen in Europa kunnen zien en vrienden voor het leven gevonden. Als ik aan Counter Strike denk is het voor mij meer dan het spel. Het is een groot gedeelte van mijn leven geweest en zal daarom altijd mijn nummer één zijn.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

About Amber

Historicus, lezer en fanatiek gamer!

View all posts by Amber

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.