Laat ik beginnen met een aanname dat wij allen bekend zijn met The Sims. Al heb je 1, 2, 3, of 4 gespeeld, het principe blijft altijd hetzelfde. Ik heb de leeftijd bereikt dat ik mijzelf wil leren kennen, en dat ik mij verder wil ontwikkelen tot een ‘betere ik’. Dit betekent ook dat ik bepaalde keuzes en afwegingen zal moeten maken in het leven. Maar stelt u zich nou even voor dat ik een sim zou zijn?
Een hoop geklungel valt weg: mijn wensen liggen al vast, ik weet precies wanneer ik van baby, naar kind, naar tiener, naar (jong)volwassene, enzovoorts verander. Dan bestaan er nog dingen zoals levenselixers en dergelijken die het leven toch allemaal wat simpeler maken. Zelf ben ik altijd he-le-maal verzot geweest op the Sims 2. Het leven zou tien keer makkelijker zijn wanneer wij ook onze wensen konden vervullen (en deze ook rete-specifiek zijn), hiermee wenspunten binnen kunnen halen, zodat we na een tijd sparen zelfs een bubbelbad aan kunnen schaffen. Hoe mooi is het dat je met je eigen geluk dingen aan kunt schaffen waar je ook daadwerkelijk wat aan hebt?
Dan heb ik het nog niet gehad over de behoefte-balkjes die te zien zijn in dit (tot op zekere hoogte zeer verslavende) spelletje. Het is áltijd duidelijk wat je nodig hebt. Er is een standaard aantal behoeften, en buiten dat hoef je nergens rekening mee te houden. Niks rare gevoelens, niks emoties die je niet kunt plaatsen, niks PMS. Neen, slechts dingen zoals comfort, blaas, hygiëne en honger zijn dingen waar men dan nog rekening mee moet houden.
Bent u het er mee eens dat het leven veel gemakkelijker zou zijn als sim?
Honderd knuffels!
