In bijna elke game zit ie: dat momentje dat je zowel verdrietig als blij maakt, en dat nog tegelijkertijd ook. Helemaal na een intense game is het lastig om jezelf een houding te geven, zelfs als je in je eentje bent. Ik heb het natuurlijk over de credits. Dat moment dat de namen van de director en allerlei andere creatieve (en soms sadistische) gamemakers voorbij komen; wow!
Het is een moment dat in principe het einde van de game markeert. Het verhaal is afgelopen, de prinses is gered en vanaf nu kun je weer gerust verder gaan met je leven. Dit is hoe het vroeger ging in games, maar tegenwoordig zijn er zoveel verschillende genres games bijgekomen dat er soms helemaal geen credits voorbij komen. Wat ook vaak voorkomt, is dat je hebt gezien wie de game allemaal hebben gemaakt en dat er dan plots wordt aangekondigd dat je de hele game opnieuw kan spelen met personage X, of dat er dankzij jouw prestatie het einde te halen bonuscontent is vrijgespeeld.
Best fascinerend om daar bij stil te staan: wat betekenen die credits nou echt? Sinds ik Captain Toad: Treasure Tracker heb gespeeld, ben ik daarover zwaar in de war geraakt. In deze game heb je een boek waarin je allemaal bladzijden uitspeelt (elke bladzij is een level). Je ziet het einde van het boek naderen, maar omdat dat al zo razendsnel is kun je je niet voorstellen dat dat ook echt het einde van de game betekent. Mooi wel! De credits komen namelijk langs op het moment dat Toad zijn even zo schattige meisje Toadette bevrijdt uit de vleugels van een levensgevaarlijk beest.
Terwijl jij die credits ziet, probeer je te begrijpen wat dat te betekenen heeft. Geloof me, dat is raar. He, is dit nou echt het einde? Hoe kan dat nou zo snel?! Huh, begrijp ik helemaal niks meer van games? Is dit wel echt? Een emotionele rollercoaster is het. Wat blijkt? Terwijl jij alvast aan het googlen bent naar lotgenotencontact, schotel de game je direct na de credits nog twee chapters voor. Beetje bizar, want de game die voor de credits kwam, bestond slechts uit een chapter. Toch nog lang niet afgelopen dus?
Terwijl de mensheid zich buigt over de zin van het leven, buigt de gamecommunity zich over levensvragen als: is er een game na de credits? En zo ja, wat betekenen die credits dan nog? Zijn ze dan echt alleen nog maar om ons te helpen herinneren (of te leren) wie de makers van het betreffende spel zijn? Maar, was er niet een ongeschreven regel dat credits een einde-markering zijn? Verwarrende toestand.
Normaliter moet je op dit moment in je column met een Wickie de Viking-achtige souplesse een briljante oplossing presenteren, maar om eerlijk te zijn heb ik die niet. Ik kan me zo voorstellen dat gamemakers namelijk zelf ook met deze discussie spelen: wat zijn credits eigenlijk en vooral: wat heeft de start van credits te betekenen voor het einde van de game? Ik vind het heel fascinerend om te zien hoe dit bij elke game uitpakt, al moet ik wel extreem wennen aan die rare creditverrassing van Toad.
