Bij de meeste games worden eerst rustig alle controls uitgelegd waarna je een kleine tutorial speelt en zo langzaam het spel in rolt. The Evil Within pakt het iets anders aan. Na het eerste filmpje moet je al gaan rennen voor je leven, word je bijna doormidden gezaagd met een kettingzaag en dit allemaal terwijl je nog amper weet wat links en rechts is. Als dit je al angst aanjaagt, dan zou ik niet verder spelen.
[center]
[/center]
Je speelt een detective genaamd Sebastiaan Castellanos en zoals in vele horrorgames ben jij de persoon om het mysterie op te lossen. Via een politie oproep kom je er achter dat er iets niet pluis is in het gekkenhuis. Als echte detective wil jij natuurlijk wel even bewijzen hoe het in elkaar steekt. Zodra je het huis binnen loopt, ontdek je waarom de politie teams nooit meer naar buiten kwamen. De hal ligt bezaaid met levenloze lichamen. Je ontdekt op de videobeelden van de bewakingscamera’s dat een wel heel bijzondere man alle mensen in het gebouw omlegt. Natuurlijk loop je niet van dit gevaar weg. Ik zat voor mijn televisie: “GA TERUG, GA TERUG” te roepen, maar helaas. Hij luisterde niet naar mij en vanaf daar ging alles mis; Reuzen die je verminken met hun kettingzaag, doden met prikkeldraad die je aanvallen en gekke gemuteerde mensen. Wat is er toch met de wereld aan de hand? Maar ook, wat is er met jou aan de hand? Wat is er echt en wat niet?
[center]
[/center]
The Evil Within is een game die gemaakt is door Shinji Mikami die bekend is van Resident Evil. Niet gek dus dat de verwachtingen hoog waren toen hij deze nieuwe survival horrorgame aankondigde. De game neemt je mee naar de meest bloederige en vieze plekken en is zeker niet gemaakt voor mensen met een zwakke maag.
[center]
[/center]
Doordat de game een survivaltitel is, zul je even moeten nadenken voordat je vijanden aanvalt. Er zal tactisch nagedacht moeten worden over elke kogel of pijl die je afvuurt. Wat als je zonder ammo komt te zitten? De zoektocht naar ammo of gooibaren voorwerpen is al bijna een game op zichzelf. De schaarsheid is groot, maar hier krijg je al snel handigheid in. Om bij de vijand in de buurt te kunnen komen zul je ook veel omwegen moeten maken of juist een tijdje op je plek moeten blijven zitten. Ben je wat ongeduldiger van aard, dan kun je jezelf alvast voorbereiden op eeuwig vloeken bij elke poging die mislukt. De diversiteit in vijanden is erg groot en al snel merk je dat er ook echte eindbazen in zitten. Deze kunnen je het behoorlijk zuur maken en als tip geef ik dan ook graag mee dat je moet onthouden waar je savepoint zit. Je kunt een chapter in één keer doorspelen maar saven dat doe je bij een vaststaand punt net als vroeger. Nu kun je koppig zijn en denken: ach ik loop er zo wel even doorheen, maar naast de vijanden heb je ook nog te maken met hindernissen. Je kunt zo maar op een berenklauw gaan staan of tegen een mijn aan lopen. Helaas spreek ik uit ervaring… Het is prettiger om het stuk opnieuw te spelen als je de schuld kan afschuiven op een vijand, dan dat je zelf schuldig bent door regelrecht in een mijn te trappen.
[center]
[/center]
Het is dus niet een game voor iedereen, maar als je dan van een beetje griezelen houdt dan is het raadzaam hem een kans geven. Helaas is de besturing soms niet al te best en de camera wil nog wel eens van hoek verschieten terwijl je net iets belangrijks aan het doen bent. Tijdens het oppakken van items moet je echt goed stil blijven staan en er naar kijken, want anders laat je het zo liggen. Dit zijn hopelijk allemaal aspecten die ze mee gaan nemen voor verbetering als er een vervolg van komt. Voor nu moet je het maar zien als een extra hindernis in deze toch al lastige game.
[center]
[/center]
Geef niet te snel op bij de The Evil Within. Er zit genoeg variatie van omgeving in de game en voor je het weet ben je er doorheen. Je hoeft je ook vooral geen zorgen te maken als je na een paar uur gamen nog steeds geen snars van het verhaal snapt, want deze game is zo’n heerlijke oude mindfucker. De schrikmomenten zijn vooral de standaard schrikmomenten die je uit films kent. Dit maakt het spel natuurlijk niet minder eng en vooral niet als je iedere seconde denkt dat er iets staat te gebeuren.
Een horrorgame heeft op het grafisch gebied altijd wat voordelen. Zodra het te maken heeft met viezigheid of bebloede ledematen staat dit al in je hoofd geprent en maak jij het zo realistisch dat het alleen maar drie verschillende kleuren pixeltjes je al de stuipen op t lijf zouden jagen. Gelukkig heeft The Evil Within net iets meer pixels en op de PS4 zag hij er prima uit. Het grauwe sfeertje en het lekkere neurotische muziekje maken de game helemaal af.
Didi’s Score
Gameplay: 6/10
Fun: 7/10
Levensduur: 7,5/10
Graphics: 7/10
Originaliteit: 8/10
Totaal volgens reviewer: 7,1
