Een datingsimulatie met duiven. Ik probeer niet een vage droom van gisterennacht aan je uit te leggen; dit is een videogame. Om de een of andere reden is de wereldbevolking veranderd in diverse duivensoorten die het mensenleven gewoon verder leven.
Dat betekent dat je je regelmatig op de campus bevindt, waarin je achter elkaar door gesprekken hebt. Dit is namelijk een redelijk bijzondere sim; je hebt niet zoveel controle als normaal. Hatoful Boyfriend wordt zelfs een virtuele graphic novel genoemd. Ga dus niet met je Red Bull klaar zitten voor actie, maar leun lekker achterover met een grote kop thee en laat dit alles eens goed op je inwerken.
Om te beginnen is de game niet alleen herkenbaar aan het feit dat alle personages duiven zijn; de manier waarop ze in beeld worden gebracht met pastelkleuren en natuurlijk op de onderste helft van het scherm de tekst, is zeer opvallend. Toevallig is mijn vriend vrij recentelijk in Japan geweest, en hij had ook een paar snoepverpakkingen mee die zo zachtroze met geel waren als je in Hatoful Boyfriend tegenkomt.
Deze game komt uit Japan en begon als een 1 april-grap door mangaka Moa Hato die veel dojin schrijft. In principe verscheen deze game al in 2011 op de PC en Mac, maar nu is er een remake gemaakt door Mediatonic, zodat ook Westerlingen ervan kunnen genieten. Hoewel, of het wel zo genieten is, dat moet natuurlijk nog maar blijken.
Na heel wat uren in de game te hebben gestoken, kan ik alleen maar tot de conclusie komen dat die duivenliefde niet heel erg went. Zelfs nu ik deze review tik moet ik mijn best doen niet in ‘oh die gekke Japanners ook altijd’-gedrag te vervallen. Ik ga het niet zeggen, want ik vind het juist mooi hoe mensen een oneindig veelzijdig platform als games gebruiken om de meest creatieve dingen te maken.
Het is heel erg geinig om alles vanuit de duif te bekijken en al gauw ga je toch enigszins met ze meeleven. Je moet er, nogmaals, wel rustig voor gaan zitten, want dit is een game waarin je alleen maar leest en klikt, leest en klikt. Hij voelt ook wat log aan, maar dat is waarschijnlijk iets dat bij een genre als dit hoort. Ik heb heel veel sims gespeeld in mijn leven, maar nog nooit eentje met zo’n boek-achtige inslag.
Hatoful Boyfriend is bovendien helemaal niet zo zoetsappig als je zou verwachten. Er zit een sterfgeval in dat onderzocht moet worden en daarop bouwt het verhaal verder en verder uit. Een game als deze staat of valt met het verhaal, dus dit moet piekfijn in orde zijn. Je merkt duidelijk dat een manga-schrijver achter deze titel zit, want het verhaal is bizar maar weet wel de aandacht vast te houden.
Wat ik zo tof vond aan mijn tijd op St. Pigeonation, is dat de potentiële boyfriends van ons vrouwelijke hoofdpersonage allemaal heel stereotyp waren. Je hebt ongetwijfeld van elk type wel een real life versie in je omgeving en dat werkt soms enorm op de lachspieren; de stoere gast die alles voor elkaar krijgt, de leraar, de verlegen nerd… Die vogels komen helemaal tot leven alsof het mensen zijn en voor je het weet laat je je helemaal meeslepen.
Dat gezegd hebbende, is dit natuurlijk wel nogal een niche-titel. Er is een dikke kans dat je dit helemaal niks vindt omdat je een hekel hebt aan vogels, aan Japanse games (doodzonde!) of het geduld niet kunt opbrengen om een simulator als deze te ‘spelen’. Ik zet spelen tussen aanhalingstekens, omdat het klikken naar het volgende leesschermpje soms niet heel erg voelt als gamen.
Hopelijk ben je een iets meer open-minded typje en kun je deze game een keertje in een sale op de kop tikken. Het is een game-ervaring die totaal anders is dan alles wat je tot nu toe speelde en hoewel hij wat log is kan hij je hart stelen binnen een half uur. Je moet jezelf even laten wennen aan de emotionele rollercoaster, want het ene moment lijkt het comedy en het volgende is het bloedserieus. Een ding is zeker: dit is zeer goed geschreven game, maar absoluut geen game voor iedereen.
Laura’s score
Gameplay: 2/10
Fun: 7/10
Levensduur: 6/10
Graphics: 6/10
Originaliteit: 10/10
Totaalscore volgens reviewer: 6.2
