Heel slim van Nintendo om Super Smash Bros. zowel op 3DS als Wii U uit te geven, helemaal om eerst met de minder populaire handheldversie te komen. Hoe die bevalt, dat lees je hier.
Ik teken al sinds 1999 zwarte randjes om mijn ogen, en die zwarte randjes zie ik ook graag terug in mijn games. Super Smash Bros. is heel herkenbaar op 3DS vanwege z’n shellshading, maar je kunt dit ook afzwakken als je voor de wat ‘natuurlijkere’ look wilt gaan.
Hoe je het ook wendt of keert, uiteindelijk zijn de personages in Nintendo’s Super Smash Bros. sowieso niet erg realistisch: immers zijn het stuk voor stuk gamepersonages uit de rijke historie van het Japanse bedrijf. Een kleine opsomming van de personages die je in Super Smash Bros. tegenkomt dan maar? Komt ie:
Sonic, Bowser, Bowser Jr, Captain Falcon, Charizard, Dark Pit, Diddy Kong, Donkey Kong, Dr. Mario, Duck Hunt, Falco, Fox, Ganondorf, Greninja, Ike, Jigglypuff, King Dedede, Kirby, Link, Little Max, Lucario, Lucina, Luigi, Mario, Marth, Mega Man, Meta Knight, Mii Brawler, Mii Swordfighter, Mii Gunner, Mr. Game & Watch, Ness, Olimar, Pac-Man, Palutena, Peach, Pikachu, Pit, R.O.B., Robin, Rosalina, Samus, Sheik, Shulk, Toon Link, Villager, Wario, Wii Fit Trainer, Wolf, Yoshi, Young Link, Zelda en Zero Suit Samus.
Genoeg om uit te proberen
Er zijn bijna 50 speelbare personages uit allerlei franchises, dus genoeg om uit te proberen. Wat echter wel wat spijtig is, is dat het niet gewoon rechttoe rechtaan speel-met-elk-personage-alle-arena’s is. De singeplayer heeft wel een soort uitdagingen om vrij te spelen, en soms zijn er specifieke personages om tegen te vechten in een sudden death-event (als je wint, dan heb je die vrijgespeeld).
Uitleg is er niet, dus je valt er zomaar in. Als je nog nooit een Smash Bros-game hebt gespeeld, dan is dat even wennen. Je weet in de singleplayer sowieso niet echt wat het grotere doel is, maar eigenlijk is de enige oplossing daarvoor: gewoon gaan spelen. In het begin begrijp je wellicht niet meteen waarom iedereen zo betoverd lijkt door deze brawler, maar na vijf tot tien potjes ben je hoogstwaarschijnlijk ook om.
Vooral als je voor de online multiplayer gaat, want dat is uiteindelijk waar Super Smash Bros. om draait. Het is raadzaam om eerst in de singleplayer goed te bekijken wat welk personage kan en vooral: welk personage jij het lekkerst vindt vechten. Online lijkt vooral Samus populair, maar ook andere wat stoerdere vechtbazen. Ik ben juist weer meer van de gekke personages, zoals de nieuwe Villager uit Animal Crossing, Rosalina met haar Luma en de soepele Wii Fit trainer. Maar ik kan ook geen weerstand bieden aan personages als Yoshi, Peach, Pikachu en Kirby…
Super Smash Bros. is niet kleurenblind
Je kunt je personages ook van kleuren veranderen. Dat doe je niet door zelf gezellige patronen te verzinnen: je kiest uit verschillende voorgemaakte kleurstellingen. Ik ben nog steeds onder de indruk van de chocoladebruine Bowser, maar ook de Luigi-groene Mario is erg grappig om in te zetten. Op zich is dat kleur veranderen niet super belangrijk, maar alleen handig als de anderen in je potje hetzelfde personage kiezen. Je kunt dit spel trouwens ook lokaal spelen als mensen de game ook op hun 3DS hebben, maar dit kon helaas voor deze review niet worden getest.
Mocht je je afvragen of je voor de Wii U-variant moet gaan of toch die voor de handheld, dan kan ik je eigenlijk geen eenzijdig antwoord geven. Wii U heeft HD-graphics, 3DS heeft 3D-graphics. Allebei hebben ze sommige arena’s die speciaal voor dat platform zijn, maar verder zijn de games vrijwel identiek.
Smash Run
3DS heeft wel een extra modus genaamd Smash Run (denk aan Kirby Air Ride) waarin je zo snel mogelijk door een open ruimte moet gaan, tegen vijanden moet vechten en power-ups moet grijpen voordat je het eigenlijke gevecht ingaat. Ik miste hier wederom uitleg. Er zijn wel hints, maar ik voelde me alsnog redelijk op mezelf aangewezen.
Het enige advies dat ik voor jou als 3DS-bezitter heb, is dat je je vooral niet moet laten wegjagen door de lelijke menu’s en het feit dat de singleplayer-modus niet lekker aan elkaar geregen is voor meer speelplezier. Het lijkt alsof er weinig vechtopties zijn, maar hoe langer je speelt, hoe beter je ingespeeld raakt op de personages.
Er gaat dus stukje bij beetje een wereld voor je open, die er eigenlijk al was toen je de game opstartte, maar je door ervaring pas echt leert kennen. Elk personage is compleet anders en het is geweldig om Pikmin rond te slingeren en Mega Man weer eens anders te zien dan in zijn retro dikke pixel-variant.
Dynamische arena’s
De arena’s zijn dynamisch en je staat dus niet de hele tijd op hetzelfde platform. Het is een heel gedoe om te zorgen dat je niet van het eilandje afvalt, helemaal omdat er soms extra uitdaging wordt toegevoegd door de arena zelf. Denk aan vliegtuigen waarbij je niet langer op de ene kan staan omdat hij uit beeld vliegt, maar je snel op de andere moet springen. Heerlijk om je met bekende Nintendo-personages even een beetje te wanen in een andere omgeving die je ook weer uit andere games kent.
Er zijn zoveel originele personages te kiezen die allemaal een klein beetje van hun achtergrond (de game waar ze vandaan komen) laten zien, dat je alleen daar al uren en uren mee aan de slag kunt gaan. Het gebruik van de power-ups zoals de klassieke hamer, maar ook nieuwe power-ups die ik niet zal verklappen, maakt de toch al hectische potjes net even wat intenser.
Na een paar potjes vechten, zul je al gauw merken dat je je helemaal in de strijd vastbijt en nadat je alle arena’s en personages hebt uitgeprobeerd, kun je je favorieten kiezen en je op de multiplayer storten. Uiteindelijk gaat het daar natuurlijk allemaal om: een online status opbouwen als Smash Brother, of Sister natuurlijk.
Laura’s Score
Gameplay: 9/10
Fun: 9/10
Levensduur: 8/10
Graphics: 8/10
Originaliteit: 9/10
Totaal volgens reviewer: 8.6
