Een action-platform game gestoken in een mooi grafisch jasje. In Wooden Sen’SeY probeert Nintendo het old school gevoel terug te krijgen wat we gewend zijn van Mario en andere platformers. Is het ze gelukt?Wooden Sen’SeY was voor mij een onbekende titel en ik had geen idee wat ik kon verwachten. Na het spel gedownload te hebben uit de eShop is het tijd om te kijken of dit het nieuwe pareltje is in de online winkel van de Wii U. Het spel begint vrij abrupt, het start meteen met de verhaallijn, zover je dat zo mag noemen. Je ziet het houten Japanse mannetje uit zijn hutje komen. Hij drink wat uit een wit flesje en plotseling verschijnt er een grote vijand. De vijand zuigt alle inhoud uit de kistjes rond het huisje en de witte flesjes vliegen in het rond. De vijand verdwijnt snel en het houten mannetje blijft over. Tot zo ver de verhaallijn. Ik heb geen idee hoe mijn personage heet en wat de witte flesjes precies waren, maar het is duidelijk dat ik achter de vijand aan zal moeten sprinten om zijn flesjes terug te krijgen.
Er staan nog wat andere Japanse kereltjes in de achtergrond, ik kan geen interactie met ze krijgen en ze lijken niet echt geschokt door de vijand die door de lucht vloog. Jammer, uit hen zal ik geen informatie krijgen over wie ik ben, wie de vijand was en wat zijn motief was. Een groot bord tussen de huisjes laat zien dat ik met de linker joystick heen en weer kan lopen. Na iets verder gelopen te hebben krijg ik een bord die aangeeft hoe ik moet springen- wat ik inmiddels zelf al ontdekt heb. Het mannetje heeft twee bijlen vast waarmee ik rond kan zwaaien voor een aanval. Daarnaast kan ik een bijl naar boven gooien en door tijdens het springen de GamePad naar beneden te bewegen kan ik heel hard op de grond terecht komen. Het mannetje stuitert daarna nog eventjes weer omhoog, maar wel veel hoger als een gewone sprong, wat erg van pas gaat komen. Al gauw kom ik het eerste vijandige wezentje tegen, al kun je ze eigenlijk niet vijandig noemen. Deze wezentjes zweven maar een beetje en alleen door tegen ze aan te lopen raak je gewond. Als je op ze springt gebeurd er niets. Ik sla ze maar dood, want dat zal wel de bedoeling zijn. Ik heb zelfs een beetje medelijden met de wezentjes, ze deden niets verkeerd. De flesjes uit het intro-filmpje zijn ook in het level te vinden. Ze zweven op verschillende hoogtes en soms lijkt het onmogelijk om erbij te komen. Met een beetje behendigheid en wat zeer hoge spring-kunstjes komt mijn personage er nét bij. De flesjes hebben verder geen bijzonder effect.
Gedurende het level komen er wat meer verschillende soorten vijanden in beeld. Sommige zijn erg groot, sterker en reageren nu daadwerkelijk op het personage. Deze zijn duidelijk iets minder vriendelijk en medelijden heb ik inmiddels niet meer met ze. Het was even puzzelen hoe ze het beste aangevallen konden worden, maar als je dat eenmaal door hebt zijn ze niet zo moeilijk meer. Aan het eind van het level krijg ik een documentje in beeld waar op staat hoeveel flesjes ik heb verzameld en hoeveel vijanden ik vergeten ben te doden. Dat waren er nogal wat, maar dat geeft gelukkig een moment om het level nog een keer perfect te voltooien, wat de levensduur van een spel aardig kan verlengen. In het tweede level wordt het al wat pittiger: de vijanden hebben inmiddels wapens zoals grote hamers of ze hebben stekelige helmpjes op waardoor ik ze ook niet meer van boven aan kan vallen. Het level zelf is ook lastiger aangezien het niet meer een vlakke ondergrond is waar ik gewoon naar rechts kan blijven lopen. Ik moet inmiddels meren oversteken door op palen te springen, wat moeilijker is dan het lijkt! In dit level leer ik dat de bijlen ook gebruikt kunnen worden als grijphaak om zo hoger te komen in het level. Door de GamePad naar links of rechts te bewegen kan het mannetje slingeren aan zijn bijl en zo op moeilijk bereikbare plaatsen terecht komen. De moeilijkheid wordt per level geleidelijk opgevoerd, en in level twee is dood gaan en zelfs game over raken niet raar meer. Pas wanneer je een keer dood gaat wordt via een melding duidelijk dat Goro dood is. Goro is dus blijkbaar het houten mannetje wat je bestuurd. Je komt weer bij een checkpoint terecht als je nog levens hebt. Heeft Goro geen levens meer, dan ben je game over en mag je het level helemaal overnieuw doen.
De verrassend moeilijke gedeeltes in de volgende levels geeft mij nieuwe moed en maakt het spel veel spannender. Al is Wooden Sen’SeY een nieuw spel, origineel is het niet echt. Een aantal levels doen mij sterk denken aan andere games, zoals het welbekende ‘schaduw’-level en een onderwater-level wat ik ook in meerdere andere games wel tegen ben gekomen. Dat neemt niet weg dat Wooden Sen’SeY wel vermakelijk is. Na het tweede level wordt bovendien een Time Attack speltype ontgrendeld in het menu. In Time Attack kun je 30 levels spelen tegen de klok. Alleen zal je de levels wel één voor één moeten ontgrendelen. Het zijn korte levels waarbij het enige doel is om drie grote witte flesjes te pakken en de finish te halen. Dat klinkt makkelijk, maar met obstakels erbij is niet makkelijk om hoog te eindigen in de high scores. Als het perfect spelen van de levels uit de verhaallijn en de Time Attack allemaal nog niet uitdagend genoeg is kan je ook nog verschillende Achievements proberen te ontgrendelen. Hiervoor zal je bijvoorbeeld één level perfect moeten spelen, of in het onderwater-level helemaal niet dood moeten gaan. Al met al is Wooden Sen’SeY de zoveelste platformer. Het echte old school gevoel kwam bij mij niet naar boven en het nieuwste pareltje uit de eShop kan ik het niet noemen. Het is een spelletje wat je af en toe zult spelen, maar ook met gemak weer weg legt. Het perfect spelen van levels lukt mij niet, maar het spel geeft niet echt de drang om dat ook te proberen. Wat ik het grootste gemis vind is het ontbreken van de verhaallijn in het begin, waardoor ik een beetje doelloos door levels loop. De manier van aanvallen is vrij eentonig en daar had ik graag meer variatie in gezien. Voor jongere kinderen is het misschien een geschikter spel, al ben ik bang dat de latere levels dan te moeilijk zullen zijn. De graphics van Wooden Sen’SeY vind ik wel erg mooi en daar is duidelijk over nagedacht. Als je zin hebt in ‘gewoon’ een platformer voor tussendoor is Wooden Sen’SeY prima en voor kinderen is het misschien een leuke aanvulling op hun gamecollectie.
Sandra’s Score:
Gameplay: 6/10
Fun: 6/10
Levensduur: 7/10
Graphics: 8/10
Originaliteit: 6/10
Totaal volgens reviewer: 6.6
