Het is altijd lastig als er weer een shooter uitkomt die met name doelt op de multiplayer. De verwachtingen liggen altijd hoog maar hebben ze die ook na kunnen komen.
Natuurlijk zijn er een aantal shooters die door de massa helemaal kapot gespeeld worden. Hier onder vallen natuurlijk de Battlefield en de Call of Duty reeks. Alles wijst erop dat ze met de Medal of Honor reeks de strijd aan willen gaan tegen Call of Duty, maar is dit nu wel zo verstandig. Waar je voor 2010 Duitsers aan het afknallen was in Medal of Honor gooien ze het de afgelopen twee games richting de terroristen. Niks mis mee natuurlijk maar het wordt wel allemaal een beetje veel van hetzelfde. SingleplayerWe spelen de singleplayer door de ogen van twee Tier1 leden Preacher en Stump, Ook komen er nog andere bekende terug van het vorige Medal of Honor deel. Je wordt van Somalië naar Dubai gestuurd en het is even wennen aan de tijdsverschillen waar het verhaal zich afspeelt. Maar zodra je de personages een beetje kent vallen alle puzzelstukjes in elkaar. De singleplayer speelde makkelijk weg, hij duurt ook niet zo lang en binnen zes tot acht uur heb je het wel allemaal gezien. De gevechten duren echter een beetje lang als de door de computer aangestuurde mannetjes niet meewerken. Als je ergens verkeerd staat of je loopt te ver vooruit dan zijn ze jou kwijt en kun je het allemaal alleen oplossen. Gelukkig raakt je ammo nooit op want deze kun je telkens bij je team leden weer extra ophalen. Of dit overigens een goed ding is of niet daar ben ik nog niet over uit. Zelf ben ik iemand die gehele magazijnen eruit schiet maar ik kan me voorstellen dat het voor de moeilijkheid graat van de game niet erg bevorderend is. Wat deze game voor mij wel anders maakte was de variatie in de missies. Natuurlijk wordt er veel geschoten maar er zitten ook enkele achtervolging scenes in, bijvoorbeeld in een auto of boot dit brengt de afwisseling die het spel nodig heeft aangezien de actie scenes niet heel erg spannend zijn. De tussen-filmpjes zijn leuk en erg goed voor het verhaal maar hier wordt toch wel erg veel ingespeeld op het romantische en dramatische leven van een soldaat, wat uiteindelijk wel weer op zijn plaats valt aangezien het gebaseerd is op een waargebeurd verhaal.
Ik geef de AI en de korte speeltijd de schuld van het toch wel een beetje falen van deze singleplayer. Want grafisch tja, we spelen ook allemaal Call of Duty en dat vinden we ook prima.
MultiplayerHet is altijd even wennen een nieuwe multiplayer op shooter gebied. A’la waar de hell ben ik nu weer in terecht gekomen. Dit gevoel had ik heel erg toen ik de multiplayer opstarte van Medal of Honor. Er zijn zes classes met onder andere Navy SEALs, SAS en Delta Force. In de classes zitten 12 personages, deze zijn allemaal vrij te spelen, maar je begint met een select groepje. Het valt gelukkig wel mee met de verschillen tussen de classes en personages. Natuurlijk hebben ze verschillende functies, wapens en beheersen ze andere tactieken. Het is echter niet zo dat je de beste class kiest en altijd wint. Als beginnende speler kun je ook gewoon winnen.
In de multiplayer wordt je gekoppeld aan een buddy het is de bedoeling dat jullie elkaar rug dekking geven want hierdoor scoor je meer punten. Het wordt je een stuk gemakkelijk gemaakt door een directe spawn point naar je buddy. Ik heb een aantal levels doorgespeeld en het is wel oké maar goed is het niet. Mijn eerste potje begon al super slecht, en dit lag niet aan mijn shooter skills. Ik loop een huis binnen waar een van mijn vijanden in een hoekje zit, mooi dacht ik dit begint al goed lekker door het hoofd knallen. Dit kon ik blijven doen want na twee magazijnen leeg geschoten te hebben op zijn hoofd ging hij nog niet dood en werd ik van achter door een andere vijand neergeschoten. Natuurlijk was dit een bug of een poppetje dat was blijven hangen maar stom was het wel. Helaas bevat de multiplayer een hoop van dit soort ‘grapjes muren’ waar je door heen kan lopen, maar die niet kapot kunnen. Maar ook spawnpoints die erg slecht zijn uitgekozen.
Helaas had er door de Frostbite 2.0 Engine voor mijn idee veel meer uitgehaald kunnen worden, er was een groot gemis aan dingen die kapot konden. Alles bleef overeind staan en je schoot gewoon door de muren heen. Of zijn we nu zo verwend met shooters zoals Battlefield.Na een paar potjes multiplayer had ik het wel weer gezien om niet volledig negatief over te komen, wat ik erg handig vond aan mijn buddy was zodra hij een vijand spotte hier voor mij een rode omlijning omheen komt. Wat toch erg handig is want buddy’s vertellen elkaar natuurlijk alles ook waar de vijand zich bevind.
Didi’s Score:
Gameplay: 5,5/10
Fun: 6/10
Levensduur: 5,5/10
Graphics: 5/10
Originaliteit: 6/10
Totaalscore volgens reviewer: 5,6
