Oh, oh, oh, wat vond ik de Pixar-film Brave een enorme teleurstelling. Natuurlijk, de Schotse hooglanden zien er prachtig uit en ik zou graag mijn haar net zo mooi rood verven als dat van ‘prinses’ Merida, maar het verhaal was ontzettend slap. Zou de videogame dat een beetje goed kunnen maken?
Toen ik het menu zag en de game startte, viel me al meteen iets op dat me niet beviel. De tekeningen die worden gebruikt om het verhaal in razend tempo, samengevat nog even door te nemen, zijn niet echt Pixar-stijl. Ik denk dan ook niet dat het van origineel artwork komt, die niet zo fraaie introductie. Na kort het verhaal te hebben gehoord ga je al meteen van start. Ik heb gekozen voor de outfit maliënkolder, in eerste instantie had ik na een paar levels spijt, omdat ik haar gezicht steeds amper zag in dat ridderpak. Rode lokkenToen ik de kans kreeg om haar een jurk aan te trekken, deed ik dat, maar daar had ik ook weer spijt van. Wat blijkt? Het indrukwekkende kapsel dat in de film haartje voor haartje geanimeerd en gestyleerd is, is in de game een soort aan elkaar geplakte sliertenbende. Het ziet er echt niet uit en dat wordt alleen maar versterkt omdat in de film het haar van Merida best belangrijk is. Niet dat ze er Rapunzel-achtige taferelen mee heeft, maar als je aan Merida denkt, dan denk je aan die rode krullenbos.
Nou ja, na die teleurstellingen te hebben weggeslikt, ben ik vrij snel tot de conclusie gekomen dat er verder weinig aan Brave: The Video Game is op te merken. De game is een heel vermakelijk, derde persoons actie-avontuur. Laatst heb ik voor Female-Gamers Sorcery mogen reviewen en eigenlijk vind ik Brave het best vergelijkbaar met Sorcery. Er wordt in beide games gespeeld met de elementen. In Sorcery schakel je daar tussen door als een spast met je arm te zwaaien (PlayStation Move) maar in Brave kun je je billen nog even lekker in de bank drukken want je doet het met een snelle druk op de knop.Je krijgt dus steeds te maken met vijanden (wolven, een soort ijsmannen, zwijnen…) die je met je pijl en boog of je zwaard moet neerhalen. Daarvoor krijg je muntjes, die godzijdank als een magneet naar je toetrekken als je genoeg in de buurt staat. Het geluid als de muntjes in je zak verdwijnen is ook heel prettig, dus dat maakt het verlangen om op een killing spree gaan alleen maar groter. Ook kun je net als Link met je zwaard bosjes/bloemetjes en potten stukslaan voor muntjes.
Hordes vijandenEen paar keer in een level kom je op een soort weide waar je in een keer een hele horde vijanden op je dak krijgt. Heb je ze allemaal om zeep geholpen, wat vrij makkelijk is omdat duidelijk wordt aangegeven tegen welk element ze niet zo goed kunnen, dan kun je bij een grote steen in het midden naar de handelaar gaan. Die handelaar is geen persoon, maar gewoon een menuutje waarin je upgrades kunt kopen. Naast de standaard gezondheidsupgrades is er bijvoorbeeld een verbetering te koop waardoor de ‘wisps’ (een soort zwevende magiewezentjes) je helpen betere aanvallen te doen.
Je wandelt zo door een stuk of acht levels heen. Steeds veel schieten, slaan en upgrades kopen om dan weer verder te gaan. Gelukkig zit er net even wat meer in de game waardoor dat interessant blijft. Dat zijn namelijk de puzzeltjes die je doet met de kleine babybeertjes, euh, broertjes, die moeten dan alledrie bepaalde schakelaars overhalen of op plateaus springen om te zorgen dat Merida weer verder kan. Het zijn helaas geen moeilijke puzzels, maar het biedt wel een fijne afwisseling.Ook met Merida moet je trouwens vaak op plateaus springen, dus enige platform-ervaring (Mario?) kan goed van pas komen. Verder zitten er veel dingen in die we kennen uit Mario-games. Bijvoorbeeld het omhoog klimmen door steeds van de ene muur op de andere te springen en terug. Er zitten bijvoorbeeld ook schatkistjes in waarmee je wandkleden kunt sparen, al zitten daar ook soms nieuwe outfits of wapens in.
Spelen met de beerDe game is wat repetitief, maar dat zal alleen volwassenen een klein beetje dwarszitten. Verder is het heel prettig om Merida pijlen te laten afvuren door alleen maar het rechterpookje te bewegen. Soms ben je trouwens even niet Merida, want dan vecht je (om ietwat onbekende redenen) als de beer. Het is niet een grote uitdaging, want de beer kan de vijanden makkelijk aan, maar het is wel lekker om ze even allemaal snel in (zalm)mootjes te hakken. Ik vind Brave: The Video Game een heel geslaagde filmgame. Het ziet er grafisch niet mooi uit, het slierterige haar is niet de enige flaw. Ook is het allemaal erg duister en zie je weinig van Merida zelf omdat de camera soms erg ver van haar af is. Ook als je co-op speelt, schijnt de camera een probleem te vormen. Ik heb hem helaas niet co-op kunnen spelen, maar het schijnt heel leuk te zijn.
Verder is de Nederlandse stem van Merida niet vervelend. Helaas heeft ze geen Iers accent, maar af en toe zegt ze grappige dingen die een meisje van haar leeftijd inderdaad wel zou zeggen als ik naar mezelf kijk (toen ik zo oud was). De muziek is ook erg leuk. Het is echt van die Ierse muziek die je zou aanzetten als je door het groene landschap rijdt en het past perfect bij de game om je (ondanks de lelijke graphics) nog in Brave-stemming te krijgen. Is de game beter dan de film? Ik kan daar niets anders op zeggen dan een volmondig “sea” (Iers voor ja)!
Mijn score:Gameplay: 8/10Fun: 9/10Levensduur: 5/10Graphics: 5/10Originaliteit: 8/10Totaal volgens reviewer: 7
