Review: Inversion (Xbox 360)

Nadat ik me vorig jaar prima vermaakte met Bulletstorm, dacht ik: Inversion, dat is weer een op zich staande shooter, I like! Dit is bovendien niet een gewone rechttoe rechtaan shooter, maar eentje waarin de zwaartekracht een rol speelt. Was ik er ondersteboven van?

Waar Bulletstorm vanuit de eerste persoon gespeeld wordt, is Inversion een game waarin je steeds tegen de billen van je personage aankijkt, want we gaan nu third person shooteren. Waar shooters doorgaans geen heel lang verhaal hebben en zeker niet veel cutscenes, is dat bij Inversion iets uitgebreid. Regelmatig kun je even achterover hangen omdat er dan weer iets verteld moet worden.Behoefte aan uitleg heb je ook wel, want er gebeuren vreemde dingen in deze shooter. Je speelt als Davis Russel, een agent die net met zijn partner op weg is naar huis als zich een vreemd auto-ongeluk voordoet. De twee gaan op onderzoek uit, en komen dan achter nare waarheden. Zo blijkt de vriendin van Russel dood, en zien we zijn dochtertje (de reden dat hij volgens zijn partner een watje is geworden) zijn naam nog roepen.Lutadore (tip: dit is geen nieuwe trendwijn)Helaas, zijn dochter zal Russel een tijdje niet zien, want ze wordt gekidnapt door de vijand in de game, die ‘Lutadore’ heten. Eerlijk gezegd doen de Lutadore-mannen mij vooral denken aan een mix tussen dat Zion-volkje uit de tweede Matrix film en Jabba de Hutt. Vrouwen zitten er trouwens niet in deze game, behalve dus het dochtertje van Russel, die als een ware Princess Peach gered moet worden.De game is wat vaag. Dit komt onder andere door iets wat ik als heel positief ervaar en dat is het feit dat de mensen niet begrijpen wat de Lutadore zeggen, omdat zij een andere taal spreken. Dat vind ik tof, want daardoor moet je zelf uitzoeken wat er ongeveer moet gebeuren. Nu wordt dat uitzoeken het je niet heel moeilijk gemaakt, want de game is heel sturend, maar dat gevoel geeft die taalbarrière wel en op zich is dat vet.Helaas is de game ook om een andere reden vaag en dat is de verhaalvertelling. Er wordt nogal van flashback naar flashback gegaan en het kan zijn dat je dan het spoor bijster raakt. Zeker omdat je aan het begin al het einde lijkt te zien, en je dan plotseling gevangen genomen bent; het is verwarrend.

De vergelijkingWie wel eens een gamesite leest die niet alleen voor vrouwen is, die heeft misschien al gezien dat Inversion regelmatig met Gears of War vergeleken wordt. Ik zal die vergelijking niet nog eens helemaal gaan uitleggen, maar als je de screenshots bekijkt, dan zul je er waarschijnlijk al aan hebben gedacht. Ook in praktisch alle andere opzichten is dit een ware kloon van de succesvolle games uit de Gears of War-serie.Inversion is een hele standaard shooter verder en ik zou hem willen vergelijken met een zak M&M’s. Je weet precies dat je het eigenlijk niet moet doen, want het is niet echt goed voor je (lees: er zijn veel betere voedingsmiddelen te eten en dus ook shooters te spelen), maar toch ga je maar door. Mensen die het aankunnen om een paar M&M’s te nemen en dan de zak dicht te doen en weg te leggen; ik ken ze niet. Je gaat dus maar door met eten, terwijl elke M&M hetzelfde in elkaar zit. Steeds doe je een activiteit, namelijk het pakken van het chocolaatje, in je mond stoppen en dat wordt beloond met het mogen kauwen op die verrukkelijke chocolade.In Inversion loop je steeds een stukje om dan weer getrakteerd te worden op een stukje actie. Meestal zijn dat dezelfde alieneske vijanden, maar soms zijn het vliegende robots. En daarna volgt meestal vrij snel weer een cutscene, dus dan kun je mooi even uitpuffen na je drukke wisselingen tussen A (schuilen), linkerschouder knop (inzoomen) en de rechtertrigger (schieten).

Kruip door sluip doorHet vervelende is, dat het in Inversion niet altijd alleen maar schieten, lopen en cutscene is. Soms moet je stukjes sluipen en zorgen dat je niet gezien wordt door de badguys. Deze stukken duren best lang, omdat je gewond bent en dus af en toe even moet bijkomen, en je bovendien nu eenmaal niet zo snel bent als je gehurkt zit. Die stukken lijken een beetje loos, omdat je heel simpele handelingen moet doen en het erop lijkt dat die vijanden je toch nooit zien of zullen aanvallen. Erg jammer, want je wil natuurlijk dat de weinige afwisseling die er is, ook wel een beetje spannend is.Die graviteit waar ik het eerder over had, die komt trouwens al vrij snel om de hoek kijken. Je hebt verschillende soorten wapens om ermee te spelen en de game geeft vanzelf aan of er in een bepaald geval bijvoorbeeld rood of blauw nodig is. Je stelt het niveau zwaartekracht zelf in. Je kunt door met die zwaartekracht te spelen, tonnen en andere dingen pakken en tegen deuren aangooien. Nu zul je denken; waarom kunnen die mannen dat niet gewoon met hun eigen spierballen? Dat weet ik ook niet precies, maar later als er auto’s bij komen en je zelf in de lucht zweeft, dan komt die verandering in zwaartekracht natuurlijk wel goed van pas.Al met al is Inversion niet een heel slechte game. Het is allemaal niet zo origineel en soms is het verhaal door de flashbacks wat vaag, maar eigenlijk speelt de game lekker weg. Zoals ik al zei, het is als een zak M&M’s, als je eenmaal die zak opentrekt, dan ga je die niet na vijf M&M’s weer terugleggen in de snoepla. Je blijft maar diezelfde rommel eten tot de zak (weer veel te snel) leeg is.

Maar even lekkerHet is maar even lekker, en daarna heb je een schuldgevoel. Bij Inversion is dat ongeveer net zo. De game is niet belachelijk lang, want je bent er in een werkdag wel doorheen. Het knallen en rondlopen is best even leuk, maar al gauw krijg je een schuldgevoel. Waar je bij M&M’s vooral denkt aan die vetblubbers op je buik en heupen, is het bij Inversion vooral de tijd die een probleem vormt en gedachten als: “ik moet de was nog opruimen”, “ik zou nu eigenlijk huiswerk moeten maken” en het onvermijdelijke: “ik kan veel betere shooters spelen dan dit”.Mijn score:Gameplay: 7/10Fun: 5/10Levensduur: 5/10Graphics: 7/10Originaliteit: 3/10Totaal volgens reviewer: 5,4