De combinatie middeleeuwen en fantasy is waarschijnlijk net zo oud als de middeleeuwen, maar staat ook in 2012 nog altijd garant voor een hoop draken, elven, geweld en bloedvergieten. Zo ook in The Witcher 2.
Het is voor het eerst dat ik een game als deze speel, dus ik bevind me ver buiten mijn comfortzone. Deze review is dus vanuit een beginnersperspectief geschreven en ik heb de game dan ook op easy gespeeld. Helaas heeft ontwikkelaar CD Projekt niet heel veel rekening gehouden met n00bs als ik, want The Witcher 2 komt in het begin nogal overweldigd over.Dat is vooral te wijten aan de tutorial, waarin direct een heleboel knoppen, menu’s en informatie over je wordt uitgestort. Je leert eigenlijk alles meteen en dat voelt een beetje aan alsof je een studie aan het doen bent. Het is natuurlijk belangrijk dat je weet hoe je moet vechten, spulletjes moet oprapen en gebruiken, maar het is me niet duidelijk waarom ik ook vanaf het begin al moest weten hoe ik toverdrankjes kan maken. Dat is namelijk het eerste gedeelte van de game totaal niet van toepassing.
Afschrikwekkende tutorial, gewilde gameDe tutorial schrikte me weliswaar af, ik ben uiteraard doorgegaan want om me heen heb ik geluiden gehoord dat de game fantastisch moest zijn. Eigenlijk zou mijn collega Saskia de game voor haar rekening nemen, maar die moest hem met tegenzin aan mij doorspelen omdat haar televisie de vele kleine lettertjes op het scherm niet goed kon weergeven.Toen ik eenmaal begon te spelen, merkte ik dat het lang duurde voordat ik er echt plezier in had. Het verhaal is in het begin ontzettend vaag en ik vroeg me steeds af of dat kwam omdat ik The Witcher 1 niet had gespeeld of dat ik misschien iets gemist had, verkeerde keuzes maakte of het toch aan de gamemakers lag. Inmiddels weet ik, na uren gespeeld te hebben, dat hoofdrolspeler Geralt of Rivia (The Witcher) een verhaal verteld en daarin steeds flashbackt naar het moment.Dat is in principe heel tof, maar maakt de game wel wat verwarrend voor een beginner. Toch heeft mijn doorbijten absoluut zijn vruchten afgeworpen, want de game wordt fantastischer naarmate de puzzelstukjes meer op hun plaats vallen. Er zit bovendien veel afwisseling in het spel. Zo moet er veel gevochten worden, maar zijn er ook gesprekken waarin je zelf je antwoorden moet kiezen en zoektochten naar spulletjes en hoe verder te komen.
Duidelijke verwachtingenJe wordt daarin gelukkig niet geheel aan je lot overgelaten, want er staat altijd kort in beeld wat er van je verwacht wordt. Hoe je dat vervolgens gaat aanpakken, is geheel aan jezelf, maar het is prettig om niet zomaar in een gamewereld gestort te worden onder het mom van: zoek het zelf uit. Dat maakt The Witcher 2, ondanks het wat stroeve begin, een aantrekkelijke game voor Middeleeuwse RPG-leken als ik.Het verhaal ga ik niet te veel verklappen, maar komt erop neer dat je een zogheten Witcher bent (wat helaas niet heel erg wordt uitgelegd verder) die zijn kant van het verhaal vertelt over de dag dat de koning werd vermoord. Hij wordt namelijk verdacht deze moord op zijn geweten te hebben en doet er alles aan om vrijgelaten te worden. Als hij dat eenmaal voor elkaar heeft (jij dus), dan kan hij rondlopen in een bosrijke en een enorme omgeving. Je krijgt als gamer dan meteen het gevoel dat de game wat beter behapbaar is. Waarschijnlijk komt dat omdat je dan meer aan de besturing gewend bent en ook door dat heftige, verhalen door elkaar vertellende gedoe heen lijkt te zijn.In principe slaat de game op bepaalde punten je voortgang op, maar het is soms ook mogelijk om zelf tussentijds op te slaan. Dat is best aan te raden, want je bent regelmatig lange stukken onderweg en dan is het zuur om dat hele stuk over te doen zodra meneer Geralt een pijnlijke dood gestorven is.Let wel, ik heb deze game gereviewed op de Xbox 360. Uit verhalen van anderen heb ik begrepen dat deze console-versie meer op de actiestukken georiënteerd is en die van de PC wat meer RPG is zoals we dat gewend zijn.De Xbox 360-versie werkt wel als een trein. Er zijn bijna geen laadschermen, de game hapert bijna niet, het ziet er fantastisch uit (waar je ook bent, en het is een grote wereld) en ook opslaan gaat vlug. Heel af en toe waren er wel wat gekke dingetjes, zoals een deur waar ik doorheen wilde maar ondanks dat hij wel opende, ik toch niet kon doorwandelen. Of het beklimmen van een ladder waarin een riddertje “in” mijn pop dezelfde ladder besteeg.
Geschikt voor n00bsEigenlijk is The Witcher 2 een musthave (voor de Xbox 360), maar als je niet een grote Middeleeuwse fantasy-fan bent en een hekel hebt aan ingewikkelde tutorials en dito menu’s, dan schrikt hij in het begin af. Laat je daar niet door in de weg zitten, want dit spel is absoluut het proberen waard. Vooral in moeilijkere niveaus wordt er meer gebruik gemaakt van drankjes maken, omdat het een erg moeilijke game is waarin je snel sterft.De easy-manier van gamen zorgt ervoor dat gevechten je gemakkelijker afgaan, waarbij je nog steeds af en toe het loodje legt. Omdat de gevechten minder frustrerend zijn omdat ze minder vaak over moeten, kun je je meer richten op het puzzelen hoe je verder kunt komen in de game en dat is fijn als je net kennismaakt met The Witcher. Zodra de flarden verhaal wat meer op hun plaats vallen, is The Witcher 2 een genot om te spelen met leuke cutscene-filmpjes tussendoor en een prettige afwisseling in gameplay.
Mijn score:Gameplay 9/10Fun 8/10Levensduur 9/10Graphics 10/10Originaliteit 8/10Totaalscore: 8.8
