Mirror’s Edge is een apart geval. Echt zo’n type spel wat je een kwartiertje probeert en dan al weet of het wat voor jou is of niet. Maar schijn bedriegt in een enkel geval, want na het vervelende eerste kwartier kroop er ineens een pareltje uit haar schulp. Is deze game speelbaar voor jou? Lees het hieronder en je weet het!

You gotta have Faith
Mirror’s Edge (ME) kwam uit in het met toppers belaagde najaar van vorig jaar. Tussen al het game-geweld door verscheen ME voor de PS3 en Xbox360. Eind januari is de game dan ook eindelijk voor de PC-gamers toegankelijk. In ME kijk je door de ogen van Faith, een zogenaamde runner. Jouw belangrijkste job is om pakketjes op te pikken op de meest uiteenlopende plaatsen in de (virtuele) stad en die vervolgens op een andere plek weer af te leveren. Dit doe je uiteraard niet via de straat of met de bus, maar dit doe je al rennend over de daken van de plastisch wit uitziende stad.

Verslavend
Het stijltje van ME is echt heel tof. Je bekijkt de immense stad vanaf de daken van de hoogste gebouwen en geeft soms dan ook een rustiek gevoel. Helaas verdwijnt dat als sneeuw voor de zon als er politie of ander gespuis achter je vodden aan zit. Je maakt je als een haas uit de voeten en rent over daken, door winkelcentra, metrostelsels of rioolbuizen naar een veiliger heenkomen. En dit is juist waar het verslavende aspect in werking treedt.

Catch the Flow
Als in een ‘flow’ blijf je blindelings rennen zonder te weten waar je nou eigenlijk naar toe moet. Met diverse kleuren staat op het laatste moment aangegeven welke kant je uit moet. De rode objecten zijn de springelementen, de oranje kleuren geven de looprichtingen aan en de blauwe materialen dirigeren je naar de juiste weg. Het klinkt heel ingewikkeld, maar als je het een beetje door hebt werkt het heel fijn en wil je gewoon blijven doorrennen. Het geeft je echt een kick van jewelste als je alles precies goed timed en als het je lukt om 2 minuten door te rennen zonder te stoppen!

Doodgaan tot je een ons weegt
Helaas zit er een heel donkere kant aan dit alles en dat zijn de (vele) momenten waarop het misgaat en je 57 verdiepingen omlaag klettert. Een keer is dat niet zo heel verschrikkelijk – immers doodgaan in een spel is gebruikelijk, maar als je een bepaalde scene meer dan twintig keer over moet doen, vergaat het lachen je al snel. In een enkel level was het zelfs zo erg dat ik met een Youtube-walkthrough naast me op de laptop het level moest doorspelen. Dit gaat zó ten koste van de snelheid en fun, dat een beetje ongeduldige gamer het al snel voor gezien houdt.

Conclusie
Na de eerste paar minuten vrat ik mezelf al op en gaf mezelf nog geen uur in de statische wereld van ME. Maar zoals ik al eerder meldde zit er toch iets verslavends aan waardoor je toch plots gegrepen wordt door het spelletje. Doe jezelf een lol en bekijk de fantastische trailer in deze review (zie boven).

Tenslotte, de mooie en leuke momenten wegen voor mij toch nét even wat zwaarder dan de frustrerende stukjes, en dat zegt veel. Heel veel.
+ leuk, nieuw, gedurfd concept
+ apart grafisch stijltje
+ verslavingsfactor hoog
– lastig te ‘masteren’
– soms geweldig frustrerend
– als je goed bent, ben je er binnen no time doorheen (8 uurtjes)

Te koop voor: PS3, Xbox360 en PC – Euro 59,95/49,95

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.